Twee Zweden, ne Canadees, een paar Duitsers, wa pintjes & een kartonneke wijn gingen eens...
Mood:  not sure
Now Playing: Bob Dylan
Topic: 4) Reisverslag
D-Day is ondertussen al gepasseerd, tijd dus om jullie te updaten over ons verblijf in Brisbane. Op maandag zij we beiden voor de eerste maal naar ons werk gegaan. Randy naar Hannah Marketing en Marjolijn naar een van de City Fruit Stalls.

Marjolijn:
Ik werd om zeven uur 's ochtends verwacht, veel te vroeg dus! Antonia en haar man Dave stonden me al op te wachten. Na een dik half uur uitleg van Antonia over wat waar hoort en hoeveel alles kost, gingen ze beiden weg om mij samen met het fruit achter te laten. In het begin was het allemaal wel een beetje zoeken, ook omdat er niet overal prijzen bijstonden en je om zeven uur 's morgens al wel eens iets durft te vergeten. Maar al bij al ging het redelijk goed, en om half vier zat mijn eerste werkdagje er al op. Dat is natuurlijk wel leuk, want zo kun je na een dagje werk nog een beetje in de stad rondlopen.
Ondertussen heb ik dit jobke vijf dagen gedaan en het bevalt me best. Er zijn wel wat vaste klanten die me al snel herkennen en dan wel eens wat langer aan het kraampje blijven staan om een babbeltje te doen, waardoor de tijd ook wel snel vooruit gaat. Het grootste voordeel is natuurlijk (naast het loon uiteraard) dat er vanaf nu ook elke avond fruit op ons menu staat, iets dat voor ons ondertussen al tot luxe-product is gepromoveerd.

Randy:
Op maandag ben ik dus, volledig gehuld in businessoutfit, het kantoor van Hannah Marketing binnengestapt. Na een orientatiedag werd het al duidelijk wat de echte job was...deur-aan-deur verkoper! Bwah...op het eerste zicht leek het me wel te lukken. Het kwam erop neer Goodyear auto-onderhoudsbeurten voor een waarde van een jaar te verkopen voor een belachelijk lage prijs. De job op zich leek dus interessant omdat op deze manier mijn Engels op de proef gesteld kon worden, maar vooral omdat ik het best wel lachen vond om gewoon in business-suit door de straten van Brisbane rond te lopen. Het enige nadeel was het loon dat volledig op commissie gebaseerd was.
Na 2 dagen, 8 uur aan een stuk, met een blijn op mijn voeten de grootte van een ping-pongbal, de straten af te lopen voor $50, was de moed me ook in de (blinkend zwarte...damn kga ze missen, snik) schoenen gezonken. Arriverdeci Hannah Marketing !

'Wat nu?' is de vraag die ons al enkele dagen bezighoudt. In plaats van bij de pakken te blijven zitten is Randy terug met volle moed vrijdag gaan jobhunten. Deze keer langs enkele hotels, restaurants, cafes geweest evenals voor algemeen onderhoud gesolliciteerd voor parken. Net zoals onze eerste zoektocht is het ook deze keer wachten op antwoord van de verantwoordelijken. Er zijn nog wel enkele opties mogelijk, maar voorlopig weten we nog niets zeker. Gelukkig dat we het getroffen hebben met het Prince Consort Hostel, dat we ondertussen al wel als ons huisje aanzien. Er hangt een gezellig sfeertje en net zoals ons zijn er verschillende backpackers die hier langer verblijven om te werken, waardoor we hier al een aantal mensen hebben leren kennen. Zo hadden we gisteren een onderonsje op ons terras met Lars&Cathy, twee Zweden, een Canadees, een paar Duitsers, enkele pintjes en een kartonneke wijn. Morgen heeft Marjolijn met een van de mensen uit het hostel een speciaal tripje gepland, waarover in onze volgende post meer. Enkele tips: Aussie style, exclusief en " wicked/t " !