Home sweet home
Mood:  celebratory
Now Playing: VTM-nieuws
Topic: 4) Reisverslag

Het zit erop...Wat begon als een 6-maanden-durende reis door Australië en Nieuw-Zeeland is uitgedraaid op een mooie 7,5 maanden door Australië, Nieuw-Zeeland, Fiji, Maleisië, Thaïland, Cambodja en Vietnam.

Elk van deze landen is uniek en daarom is het ontzettend moeilijk te zeggen wat nu het mooiste was. In elk land en bij elke gebeurtenis, konden we alleen maar blij zijn, dat we de luxe hadden om daar te zijn. Australiërs zijn misschien wel de meest vriendelijke en sociale mensen die we zijn tegengekomen en dit maakt een reis door dit land enorm aangenaam. De grootte en verscheidenheid van het land wil ervoor zorgen dat je minstens nog een keer in je leven terug wil gaan...voor de fun! Nieuw-Zeeland's natuurschoonheid en rust doen je mond vanaf dag 1 openvallen. In 3 maanden tijd hebben we bijna alles gezien, wat hier te zien viel...en we zagen dat het goed was. Wie van wandelen, fietsen of andere buitensporten houdt kan zijn hartje hier ophalen. Fiji is alles wat je van tropische eilanden mag verwachten, maar dan een tikkeltje meer, omdat je meestal niet verwacht dat de tropen in het echt zo mooi kunnen zijn. De vriendelijke mensen uit de nederzettingen zorgen nog voor een echt authentiek gevoel. Door Azië trekken was dan weer iets extremer. In 6 weken tijd van Kuala Lumpur naar Hanoi trekken...vermoeiend! Heb je meer tijd, herleid dan die langeafstandbussen maar tot een minimum, want tegen ons moesten ze ons na zo'n rit niet te veel meer zeggen. Azië is warm, vochtig, mooi, frustrerend en hygiënischer en toeristischer dan dat je 't zou verwachten.

De website was een succes. Elke 3-4 dagen checkten we het gastenboek en onze mails en het doet echt goed om op zo'n grote afstand nieuws van iedereen te krijgen...Thanks mates !!! De website blijft ook nog een hele poos staan dus, no worries!

Hier vind je nog eens alle fotoalbums op een rijtje, aangevuld met en nieuwe fotoalbum...foto'kes van ons:

Foto's van ons

 

South East Asia: The Best Of Fiji: The Best Of New Zealand: The Best Of Australia: The Best Of

Wil je een foto gebruiken om af te drukken of om als achtergrond te gebruiken. I.p.v. de gecomprimeerde foto's van de website te halen, geef ons liever een seintje (zie "contact"). Dan kunnen we de gevraagde foto's in de beste kwaliteit doorsturen.

Cheers

R&M

 

Hanoi: het laatste loodje...
Mood:  not sure
Now Playing: Franz Ferdinand live op MTV
Topic: 4) Reisverslag

Toen we besloten om na Fiji nog door Azie te trekken, hadden we het plan opgesteld om in 6 weken tijd van Kuala Lumpur tot Hanoi te trekken. Het was vrij ambitieus om in die ("relatief") korte tijd door 4 landen te trekken, maar nu we 3 dagen voor onze terugvlucht in Hanoi aankwamen, waren we enorm opgelucht dat we het gehaald hadden...yes!

Hanoi is de hoofdstad van Vietnam en in de stad hebben we een klein toertje gedaan langs het Ho Chi Minh Mausoleum en de Temple of Literature. We hadden ook een toer geboekt naar Tam Coc, een mooi natuurgebied een 2,5 uur rijden buiten de stad. Nadat we een klein bezoek brachten aan Hoa Lu, ook een oude hoofdstad van Vietnam voor deze naar Hue en Hanoi verhuisde, kwamen we aan de pier aan Tam Coc, waar Vietnamezen staan te wachten om je met een rivierbootje door Tam Coc te varen. Het boottochtje van een tweetal uur bracht ons door een prachtig gebied waar grote kalkrotsen vanuit de rijstvelden omhoogrijzen.

Onze laatste dag van de reis hoopten we op een even rustgevende en relaxe manier af te sluiten als ons Tam Coc-daggetje en we konden ons geen beter einde voorstellen dan een relaxe cruise door Halong Baai. In deze surreele baai liggen bijna 2000 kalkstenen eilanden met een groene vegetatie en was een beetje vergelijkbaar met de Milford Sound van Nieuw-Zeeland.

Bij aankomst kregen we weer te maken met de typische Aziatische orde en duidelijkheid. Vietnamees 1(onze chauffeur):"How many days you stay on boat" Randy(verrast dat deze dat niet weet):"One day" V1:"Can I see you ticket" Randy:"Euhm...ok" Vietnamees 2(2 minuten later):"You have two day cruise?" Marjolijn(lichtjes geiritteerd:"No, we just said we have the one day cruise" V2:"Tickets please" Marjolijn:"Mmmm...ok" Vietnamees 3:"You have one day cruise or two day cruise?" Randy&Marjolijn(in koor in gedachten):"AAAAAaaaaaagggghhhhh!"

Na een drie kwartier wachten en over en weer geleid te worden konden we dan eindelijk. Nadat de boot al een drie kwartier onderweg was besloot onze boot dan nog eens gewoon terug te gaan naar de haven, omdat ze zogezegd 10 toeristen "vergeten" waren. "No problem for program", loog onze gids, toen hij ons deze mededeling gaf. 1 van de enige medelingen die hij die dag gedaan had trouwens, want alle uitleg over Halong Baai, een ontzettend mooi natuurgebied dat ook tot het UNESCO werelderfgoed behoort, hebben we zelf moeten opzoeken. Toen we bij het terugrijden naar het hotel een stilzwijgend pact hadden afgesloten met het Engelse koppel op de achterbank om onze toergids de kwaadste blik ooit te zenden, was het geen verrassing dat onze gids nog eerder de minibus verliet, dan dat wij aan ons hotel waren.

Onze laatste dag was dus zo'n beetje een samenvatting van onze volledige Aziereis: frustrerend, heet (de vochtigheid haalt je neer), vermoeiend en zeer mooi !

De laatste bestemming betekent ook dat we weer een "Best Of" hebben gemaakt...enjoy:

South East Asia: The Best Of

Groetjes

R&M

Het Werelderfgoed van Vietnam
Mood:  spacey
Topic: 4) Reisverslag

Hoi An is als een levend openluchtmuseum. Hoi An was van de 15e tot 19e eeuw een belangrijke handelsstad, en kreeg dan ook in '99 de bescherming van UNESCO als werelderfgoed. In de nauwe straatjes zijn nog vele huizen gebleven zoals toen. We moeten wel eerlijk toegeven dat we qua geschiedenis iets meer van Hoi An hadden verwacht, maar desalniettemin was het een kleurrijk en gezellig dorpje met ontzettend veel kleermakers (Marjolijn heeft daar natuurlijk goed van geprofiteerd).

Hue, onze volgende bestemming, had dan weer veel meer te bieden wat betreft bezienswaardigheden.  Ook in Hué zijn er een aantal monumenten door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. De stad zelf is de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam. Het keizerlijke paleis in de stad is een kopie van de Verboden Stad in Peking. Tijdens het Tet-offensief in de Vietnamoorlog is er in deze stad zwaar gevochten tussen Zuid (met uiteraard serieus wat hulp van de Amerikaanse bommen) en Noord. Van het keizerlijk paleis blijft dan ook spijtig genoeg niet veel meer over.

Buiten het keizerlijke paleis zijn we ook de Minh Mang tombe gaan bezoeken, een tiental kilometer buiten de stad. Hiervoor hadden we nog eens een scooter gehuurd, zodat Randy zijn stuurmanskunsten kon testen in de verkeersgekte. Want wie in het Vietnamees verkeer wil overleven, moet wel een beetje gek zijn.  We zijn wel grandioos verkeerd gereden dankzij een gebrekkige kaart en Vietnamezen die ons herhaaldelijk de verkeerde kant uitstuurden. We kwamen uit in een dorp aan de verkeerde kant van de rivier, waar we een geweldig uitzicht hadden op de bergen in de achtergrond. Een vriendelijke Vietnamese had door dat we daar toch niet helemaal thuishoorden, en begeleidde ons tot aan Minh Mang, een rustige oase waar het graf van de voormalige keizer Minh Mang gelegen is. Geen slechte plaats om je laatste rust te vinden...

Foto's Hoi An en Hue (via volgende link):hoi_anhue/

Nha Thrang en de Cheeky Monkeys
Mood:  silly
Topic: 4) Reisverslag
Na Pnomh Penh en Ho Chi Minh City was het nog eens dringend tijd voor een strandje. Hiervoor moesten we in Nha Thrang zijn, een tiental uur rijden van Ho Chi Minh. Onze eerste dag hier bestond dus uit niet veel meer dan liggen zweten op het strand, hoewel we tegen de avond ook nog de Lam Son Pagoda zijn doorgewandeld. De pagoda is een boeddhistisch complex, met op de achtergrond een heuvel waarop het grootste buddhabeeld stond dat we tot hiertoe al hebben gezien.

Diezelfe avond ging Randy nog "gezellig" een pintje pakken. De avond was al heel wat minder gezellig nadat hij merkte dat zijn portefeuille gestolen was. Hij is dan naar buiten gelopen en zag dat er twee meisjes op een brommer in iets aan het neuzen waren. Blijkbaar geschrokken van deze knettergekke rastaman lieten ze hun buit vallen en sjeesden ze weg. Portefeuille was terug, maar ongeveer 100 euro was weg. In Belgie verwaarloosbaar maar hier in Azie...een half jaarloon.

Ach ja, de reis gaat voort en de volgende ochtend maakten we een boottrip naar een paar verschillende eilandjes voor de kust van Nha Thrang. Hon Thi waar struisvogels en herten de plak zwierden, het tweede eiland Hon Heo staat bekend om haar flora. Hon Lao (Monkey island), het laatste eiland, zal ons echter het meeste bijblijven. We zagen er wel naar uit om tussen al die schattige aapkes rond te lopen. Schattig, schattig?!? Regelrechte killers zijn het! We waren nauwelijks 5 minuten op het eiland of Marjolijn had al een aap aan haar arm hangen. Misschien toch niet zo een slim idee om dat ijsje te kopen. Nadat de eerste attack overleefd was, verstopte Marjolijn zich achter Randy. Maar nadat een tweede aap vanuit de linkerflank in volle aanvalsmodus aan kwam stormen, smeet Marjolijn maar in volle overgave haar ijsje weg. De aap had dus 2 seconden later triomfantelijk de ijskreem in zijn handen. Vanaf dan waren we zelf overgeschakeld naar een verdedigingsmodus, waarbij Randy de weg baande met een stok.

Verder was er op dat eiland nog een honden- en apenshow te zien, wat voor voldoende 'ongevaarlijke entertainment' zorgde. We blijven morgen nog een daggetje aan het strand, waarna we naar het werelderfgoed stadje Hoi An trekken.

Nog 10 daggeskes, het begint te korten!

Groetjes,

R&M

Goodmorning Vietnam
Mood:  on fire
Topic: 4) Reisverslag
Enter Vietnam, de laatste twee weken van onze reis en het laatste land op ons lijstje. Eerste stop was al meteen Saigon (tegenwoordig Ho Chi Minh City). Weeral een stad met ongeveer 7 miljoen mensen, dus net zoals Bangkok en Kuala Lumpur een enorme drukte.

Veel hebben we niet gedaan behalve de Cu Chi tunnels, wat ongeveer anderhalf uur buiten de stad zelf ligt. Tijdens de Vietnamoorlog hadden de Vietcong hier een ondergronds tunnelnetwerk van ongeveer 250km gegraven, vanaf de Cambodjaanse grens tot aan Saigon. Deze tunnels werden niet enkel gebruikt om te vechten, maar ook om in te leven: keukens, vergaderzalen,slaapkamers,...We waren echt onder de indruk hoe inventief de vietnamezen dit hebben gebouwd. De rook vanuit de keuken wordt bijvorbeeld via allerlei omwegen tot aan het oppervlak geleid zodat de rookpluim uiteindelijk nauwelijks zichtbaar was. Ook hadden ze een uitgebreid assortiment aan boobytraps om de Amerikanen zoveel mogelijk te pijnigen. En daar zijn ze trots op. Zo zijn er veel veteranen die rondlopen met de 'eervolle' titel: American Killer Hero. Volgens ons waren de Amerikanen er aan nog voor ze er aan begonnen.

Pnom Penh: Luguber verleden, bruisend heden
Mood:  mischievious
Topic: 4) Reisverslag
Voor we de bus opstapten om van Siem Reap naar Pnom Penh te rijden, hadden we toch wel enkele vooroordelen over de stad. Maja...Cambodja is nog maar enkele decennia af van zijn bloedige dictatuur en dat geeft de hoofdstad Pnom Penh natuurlijk geen goed imago.

Dat was goed fout gedacht dus. Pnom Penh is een fantastische hoofdstad. Met zijn 1.000.000 inwoners veel draaglijker dan de drukke metropolen van Bangkok en Kuala Lumpur. Cambodjanen zijn dan ook nog eens enorm vriendelijk, wat een echte verademing was voor ons na Thailand.

We zijn ook meteen het lugubere verleden gaan opzoeken van Pnom Penh. In de jaren '70 regeerde de Rode Khmer-regering van Pol Pot met een schrikbewind over het land en in de regeerperiode zijn maar liefst 2.000.000 mensen vermoord oftewel ongeveer 25% van de toenmalige bevolking. Een 16-tal kilometer buiten de stad liggen de "Killing Fields van Choeng Euk". Op deze moordvelden zijn minstens 17.000 mensen op brutale wijze vermoord en in massagraven gestopt.

Voor de deportatie naar de Killing Fields werden de gevangen gevangen gehouden in de Tuol Sleung gevangenis (S-21), dat we ook zijn gaan bezoeken. Andersdenkenden, politici, buitenlanders, vrouwen, kinderen tot zelfs eigen soldaten werden hier gemarteld en vermoord. Nu blijven enkel maar de cellen en marteltuigen over en doen de foto's en getuigenissen terugdenken aan hoe het er toen aan toe ging. Fascinerend en shockerend...

Het heden van Pnom Penh is dan weer enorm aantrekkelijk. Zo zijn we het presidentieel paleis gaan bezoeken, de Russische markt, Wat Prohm en heeft Randy zich laten gaan op de Shooting Range met een Colt .45 (Marjolijn distantieert zich van elke betrokkenheid). We logeerden voor ocharme 5$ in een hostel aan het Boen Kak meer. Een backpackersregio waar je voor een prikje decadent kan relaxen: cd- en dvd-winkeltje (2$ per cd), internet, video, restaurantje met uitzicht over het meer en goei pizza's ;o)

Cambodja, we love you !

Angkor Wat: Cambodja's trots
Mood:  incredulous
Topic: 4) Reisverslag
Genoeg met Thailand. Na twee weken Thailand waren we alletwee toe aan weer eens iets nieuws. Cambodja bracht de verademing.

We waren nog maar nauwelijk gearriveerd bij de grens of er was weer deftige concurrentie om ons af te zetten. Langs alle kanten kwamen wel zogezegde vriendelijke Cambodjanen om ons bij de visa-regeling te helpen. Nadat we met trots alle 'hulp' hadden afgeslagen en het echte visumkantoor gevonden hadden, werden we daar door de douanier himself afgeript voor 7 extra dollar p.p. Hoe je het ook draait of keert, verliezen doe je toch. Hetzelfde hadden we voor met de bus van de grens tot in Siem Reap te regelen. We sloegen alle andere aanbiedingen af en gingen mee met de persoon die ons het meest betrouwbaar leek. Toen we echter aankwamen bij het busstation, bleek de bus 'vol' te zijn, zodat we uiteindelijk een taxi hebben moeten nemen.

Vanaf de grensoversteek was het al alsof we in een andere wereld terecht kwamen: ongeasfalteerde wegen, houten duwkarretjes, bedelaars,...In het begin was het dus even schrikken. Maar hou meer we geconfronteerd werden met Cambodja, hoe meer we er van zijn beginnen houden.

Onze eerste stop was dus Siem Reap, de uitvalsbasis om de machtige tempels van Angkor te bezoeken. Niet voor niets regelmatig genoemd bij de 7 wereldwonderen van de "nieuwe tijd". We planden 2 fietsen te huren om zo op eigen houtje de tempels te verkennen. Een regenbui die uren duurdde, bracht die dag echter wel roet in het eten. Dan maar proberen op dag 2, maar wederom zag het er die dag niet echt fantastisch uit. We vroegen dan maar of de man des huizes ons een dagje met de tuk-tuk wou meenemen (wat voor 10$ nog altijd wel een koopje blijft).

Angkor Wat is het hoofdgebouw op een domein waar je misschien wel een week voor nodig hebt om ALLES te kunnen zien. Gebouwd in de 12e eeuw, het belangrijkste overblijfsel van het Khmer-tijdperk en de trots van Cambodja. Met een oppervlakte van 1 vierkante kilometer en een hoogte van 65 meter, wordt dit beschouwd als het grootste religieuze gebouw ter wereld.

Naast Angkor Wat kan je nog ontzettend veel andere tempels bezoeken. Wij kozen voor The Bayon, een tempel met honderden hoofden gesculpteerd in de muren en Ta Prohm, waar de tempel is gelaten zoals ze hem oorspronkelijk gevonden hebben, waardoor de rotsblokken op spectaculaire wijze lijken te worden "opgeslorpt" door de jungle. In Ta Prohm werden trouwens de opnames gemaakt voor Tomb Raider...Angelina Jolie hebben we (spijtig voor Randy) niet gevonden.

Chiang Mai : Parel van het noorden
Mood:  a-ok
Topic: 4) Reisverslag
Na Bangkok vertrouwden we de Thaise bussen niet zo goed meer, en zeker niet de VIP, waar ze de toeristen telkens op proberen te krijgen. We moesten dus even rondshoppen bij de verschillende lokketjes, voor we een tweedeklas busticket vonden naar Chiang Mai. Voordeel: de kans op stelen is zo goed als nihil...nadeel: de Thaise "komische" series, die je 10 uur lang teisterden en die nauwelijks het HT&D-niveau konden bereiken.

Maar goed, we waren heelhuids in Chiang Mai geraakt. En gelukkig maar, want Chiang Mai bruist: reggaebars met elke avond livemuziek (weliswaar enkel het volledige Bob Marleyrepertoire), restaurants, cafe's, kook- en massagecursussen,...genoeg om je wel enkele weekjes bezig te houden.

Spijtig genoeg hadden we maar 2 dagen in Chiang Mai en voor de eerste dag hadden we een scootertje gehuurd. Hiermee gingen we een 16 km buiten de stad om Doi Suthep te bezoeken. Weeral een mooie tempel, deze keer gelegen op een berg, zodat we ook nog eens van een mooi uitzicht over Chiang Mai konden genieten. Hierna nog terug naar Chiang Mai gereden, om daar nog wat tempels mee te pikken.

De dag erna ruilden we ons scootertje in voor een minitourbus. Omdat we nog zoveel mogelijk wilden zien in een zo kort mogelijke tijd, dachten we dat dit de beste oplossing zou zijn, maar dat was buiten de touroperator gerekend. Hoewel we werden gelokt met al de verschillende stammen en bezienswaardigheden die we zouden te zien krijgen, bestond de dag gewoon uit marktjes, marktjes en nog eens marktjes. Na de eerste 2 Thaise marktjes, dachten ze dat het tijd was voor verandering en brachten ze ons naar een marktje in Laos, vervolgd door wederom een marktje, zij het aan de grens met Myanmar...spannend! Eindelijk was het zover, we werden naar de stammen gebracht. Ja, bleken dit ook weeral marktjes te zijn.

Tussen de marktjes door hebben we nog Chiang Saen (The Ancient City) kunnen bezoeken en de Gouden Driehoek, de grens tussen de landen Thailand, Laos en Myanmar, die vroeger vooral berucht was voor zijn opiumteelt (en waar ze aan de zijde van Myanmar en Laos nog niet mee gestopt zijn).

Bangkok voor gevorderden
Mood:  special
Now Playing: Nog altijd Brazilie - Ghana
Topic: 4) Reisverslag
...Maar Bangkok is ook ontzettend mooi !

Door de drukte is het nemen van zo'n tuk-tuk ook ontzettend plezierig (na de prijsonderhandeling). Zo'n ding neemt je met een razende snelheid, al slalommend tussen het verkeer naar je bestemming. De ritjes met de eerlijke taxichauffeurs waren ook altijd grappig, vermits deze meestal geen engels spreken en we dus ons beste Thai's moesten bovenhalen (we weten nu al rechtdoor, rechts, tourist office,...).

We namen een bezoek aan "Wat Phra Kaew", een machtig tempelcomplex met aansluitend het "Grand Palace", het koninklijke paleis waar nog geen week geleden Prins Filip, prinses Mathilde, Willem-Alexander, Maxima en het volledige koninklijke wereldpeloton het 60-jaar koningschap van de Thaise koning vierden. Het geheel was echt machtig met het vele echte goud, de tempels en buddhabeelden.

We deden ook een daguitstap naar Ayuthaya, de oude hoofdstad van Thailand die verwoest was na een oorlog met het toenmalige Birma (Myanmar) en waar nu de resten van de oude tempels verspreid waren over een gans park. We huurden een fiets in de nieuwe stad, waarna we lekker konden kuieren van tempel tot tempel. Hoogtepunten waren onze ontmoetingen met de olifanten, die daar voor de toeristen over de weg liepen en onze ontmoeting met het grootste bronzen buddhabeeld in Thailand.

Bangkok voor beginners
Mood:  irritated
Now Playing: 8e finale Brazilie-Ghana
Topic: 4) Reisverslag
Het is nu officieel : Thaien moeten niets van toeristen (buiten hun geld) en wij moeten niets meer van Thaien.

Het begon allemaal met de "scambusrit" naar Bangkok. Na een taxi-, boot- en busrit van Koh Pha-Ngan terug naar Surat Thani, werden we opgepikt door mensen van het reisbureau'tje waar we ons nachtbusticket naar Bangkok mee hebben geboekt. Aangekomen bij hun plaats werden we half verplicht daar te eten, wat voor ons niet veel uitmaakte, omdat we na de lange tocht toch honger hadden. Na een drie kwartier werden we naar een andere plaats gebracht, waar ze dachten dat we wel iets zouden kopen, als ze ons maar lang genoeg daar hielden. Weeral 40 minuten later kwamen we aan, aan de eigenlijke busstop en toen hadden we al in de mot dat er iets louche aan de gang was.

De grote rugzakken (waar we ondertussen al onze waardevolle spullen hadden uitgehaald) werden in het ondercompartiment van de dubbeldekbus gestoken, terwijl alle passagiers op het bovendek zaten. Tel daarbij dat er naast de busschaufeur nog 2 andere louche Thaien meereden en iedereen wist dat tijdens de nachtrit onze zakken van boven tot onder doorzocht gingen worden.

Daarbovenop werd Marjolijn, die door de situatie nog lichter sliep dan normaal, 's nachts wakker toen ze iemand onder onze benen, naar onze handbagage voelden grissen. De dief verdween in een flits terug naar het ondercompartiment (zonder onze spullen). Het ergste was dat eens je op die bus zit, je niets aan de situatie kunt doen...politie bellen ???...die zullen eens goed lachen. Beetje gaan roepen tegen die Thaien ???...die zullen nog harder lachen, waarna ze je in het midden van de nacht ergens in the middle of nowhere kunnen droppen. Gewoon je waardevolle spullen beschermen, alsof het je eigen kind is, ogen openhouden en hopen op een zo min mogelijk verlies. Ons verlies was Marjolijn's iPod-oplader en Randy's hoofdzaklamp.

Na de eerste scam zijn we ook nog eens in een andere klassieke scam getrapt. De tuk-tukscam bestaat erin dat de tuk-tukchauffeur (zie foto) je in de plaats van aan je gewilde bestemming, je in de plaats daarvan aan een winkel afzet, waar de chauffeur een benzinevergoeding ontvangt. Toen we Wat Pho wilden bezichtigen en voor de poort stonden, vroegen we aan een willekeurige Thai, waar de ingang was, waarna die ons meldde dat die gesloten was, wegens een buddhistische feestdag. Deze op het eerste gezicht vriendelijke Thai, kon ons wel enkele Wats aanduiden die nog wel open waren, waarna hij een tuk-tuk voor ons riep. Toen deze ons na onze eerste Wat, ons wildde afzetten aan een ongevraagde kledingwinkel, toen begon ons belletje pas te rinkelen. We wilden het spelletje nog wel meespelen bij de eerste winkel, maar nadat hij de volgende stop nogmaals naar zijn hand wou zetten, was het genoeg voor ons en waren we weg. Als je zelf al een willekeurige, passerende Thai aanspreekt en die zet je dan op weg naar zulk een afzetterij...nu vertrouwen we er geen enkel meer.

Taxichauffeurs weigeren je mee te nemen, omdat ze bij ons de meter moeten opzetten en zodus minder geld kunnen verdienen dan bij een andere toerist. Ze lachen eens goed met hun collega om je, als je 's nachts een winkel binnenstapt om de weg te vragen naar je hostel (naar het hostel dat achteraf gebleken maar 10 minuutjes verwijderd was).

Bangkok was frustrerend !

O, Koh Pha-Ngan !
Mood:  party time!
Now Playing: Thaise melige pop
Topic: 4) Reisverslag
Koh Pha-Ngan is een eiland aan de oostelijke kant van Thailand. Op dit eiland wordt elke maand tijdens volle maan de befaamde Full Moon party gegeven. Een strandfeest, bekend en berucht bij menig reiziger, jongeling en feestneus, dat elke maand duizenden mensen trekt van over heel de wereld. Dit leek ons de perfecte plaats om Marjolijns verjaardag te vieren.

De reis van Phuket was weer tergend lang. Enkele uren op de bus tot Surat Thani (weet niet meer hoeveel), 2,5 uur wachten in een stad waar niets te beleven viel, een boottocht van 4 uur en dan weer met de taxi een half uurtje. Iets in ons handboek deed ons besluiten onze slaapplaats op Hat Rin Beach te zoeken: "If you want to party like a rockstar, go to Hat Rin Beach, if you want to sleep like a baby, pick any other beach"...;o)

Aangekomen in Hat Rin, waren we vanaf de eerste minuut verkocht. Een echt eilandgevoel, kleine straatjes, restaurantjes, winkels, een groot WK-scherm,... een plaats gebouwd voor de jonge toerist and we liked it! Nadat we ook nog eens een prachtige kamer incl. normale (lees:Westers) WC en warme douche vonden, kon het feest echt beginnen.

Wat ons wel opviel was het weinig aantal mensen. We dachten dat het aan het feit lag dat de volgende Full Moon pas binnen 2 weken was. Via een flyer op straat kwamen we wel te weten dat er binnen 3 nachten wel een Half Moon party zat aan te komen. We dachten net er een vroege nacht van te maken, toen we aan de klap geraakten met 2 Duitse kerels, een HouseDj en een muziekproducer. "Are you joining us to the party?", "Huh, which party?". Bleek er een kant te zijn van Hat Rin, waar we nog niet geweest waren. Alle cafe's en discotheekjes bleken dus aan het strand te liggen met uitzicht op zee. Hier vonden we meteen ook alle andere toeristen en het was feest tot in de vroege uurtjes...

Dag 2 bestond uit lui over de straatjes lopen en 's goed te gaan shoppen, kwestie van jezelf een leuke verjaardag te geven. Het duurde een hele dag om op positieven te komen, maar het is toch vreemd hoe je naarmate de avond vordert toch nog voldoende energie kunt halen om een stappeke te zetten. Ook nacht 2 hebben we gevierd "al dansend op het strand met een 'bucket' in de hand". Tussen de verschillende discotheekjes stond een toog opgesteld van wel 30 meter, waar Thaien de goedkope buckets (emmertjes gevuld met welke drankcombinatie je maar wou, incl. rietjes) probeerden te verkopen. Bij het voorbijlopen stonden ze (20 ofzo op een rij) je als een gek aan te schreeuwen om een bucket te kopen, alsof je Lance Armstrong himself was naar de top van de Mont Ventoux...grappig!

Dag 3 bestond uit een zo mogelijk nog luiere dag. Niksdoen, wassen, lekker eten, boekje lezen, ticket boeken naar Bangkok en uitzien naar de Half Moon party van die avond. Toen de avond viel waren we echter zo uitgefeest van de vorige dagen, dat we er genoeg van hadden. De enige Half Moonpoging van Randy eindigde snel in een pub, waar het staren naar het spannende WKduel Spanje-Tunesie net iets minder inspanning nodig had. Marjolijns Half Moonpoging eindigde terug in bed nadat ze Randy niet heeft teruggevonden en besloot dat een knus bedje meer genoegen geeft dan nog eens een feestje...Mja, we zijn ook geen 20 jaar meer he!

Koh Pha-Ngan was een echte topper (niet voor onze portemonee echter) en we vonden het spijtig om na 3 dagen feesten op het strand te vertrekken voor de lange reis naar het drukke Bangkok.

Tot binnenkort!

Randy & Marjolijn

Phuket
Mood:  silly
Topic: 4) Reisverslag
Het zuidelijke gedeelte van Thailand staat vooral bekend voor zijn stranden. Onze eerste strandbestemming was de populaire badplaats Phuket. Deze regio was 1 van de hardst getroffen gebieden tijdens de tsunami van enkele jaren geleden en de verschillende borden die een evacuatieroute aanduiden zijn de enigste signalen die dit weergeven. De rest van de regio lijkt op het eerste gezicht terug zijn normale gangetje te gaan.

In plaats van aan het strand te slapen, zochten we een hotelletje in Phuket stad (die spijtig genoeg niet zo gezellig was als onze reisgids aangaf). We boekten een dubbele kamer in het On On Hotel, het hotel dat dienst deed als crappy hostel in The Beach (Leonardo di Caprio). En volgens ons hebben ze niet veel moeite moeten doen om de plaats er zo vervallen te laten uitzien als in de film.

In totaal bleven we 2 volle dagen in Phuket, waar het hoogtepunt het dagje strand aan het afgelegen Laem Singh Beach was. Een tweede dag aan Patong Beach (waar elke Neckermann, Thomas Cook en andere pakketreisbureaus hun tent blijkbaar hebben opgezet) was een kleine teleurstelling. Op Patong kregen we wel voor de eerste keer enkele Thaise fenomenen te zien...Oude-lelijke-blanke-man hand-in-hand met Knappe-slanke-jonge-Thaise-vrouw. Nadat we het voor de eerste keer echt door hadden, hadden we er eens goed op gelet en het liep er echt vol van!

Het andere fenomeen zijn de zogenaamde ladyboys. Jongens die zich laten ombouwen tot vrouw, en waar je het nog eens verdomd moeilijk aan ziet. Degene die Randy aansprak in een winkel met "Hey, Nice body" had gelukkig een stem van een gepensioneerde rookster, die zijn/haar ware identiteit gelukkig prijsgaf.

Phuket was OK, maar vermits Marjolijn's verjaardag er aan kwam, gingen we op zoek naar een plek waar we goed konden feesten, en als we verhalen mochten geloven, moesten we naar Koh Phan-Ngan.

In de jungle, the mighty jungle...
Mood:  d'oh
Topic: 4) Reisverslag
Moest je aan Marjolijn twee jaar geleden verteld hebben dat ze nu in de Maleisische jungle zou trekken, ze zou je voor gek verklaard hebben. Maar onze grenzen worden dagelijks verlegd, dus dit kon er ook nog wel even bij.

Vanuit Kuala Lumpur namen we een bus naar Jerantut, van waar we direct een minibus verbinding konden regelen naar Kuala Tahan, in het hart van de Taman Negara jungle. Taman Negara is een jungle van 130 miljoen jaar oud en huist tapirs, aapjes, beren, tijgers...die we spijtig genoeg niet gezien hebben.

Omdat we maar 1 dag in Taman Negara hadden gepland, wilden we er een serieus tochtje van maken. We namen de rivierboot tot aan Kuala Terenggan, wat zo een 40 min duurde en eigenlijk best wel plezant was. Aangekomen in het midden van de jungle, moesten we nog zo een 45 minuten diper het oerwoud in tot aan een boomhut, vanwaar de Lonely Planet ons wijsmaakte dat we daar veel dieren zouden kunnen zien. Dieren hebben we daar niet gezien, maar komen we daar toch wel een belg tegen zeker, en dan nog wel een journalist van Peking Express. Hij was al twee dagen aan het trekken door het woud met een gids en vertelde ons over de bloedzuigers die hij al had gehad. "Bloedzuigers? Die hebben we nog niet gezien" zeiden we met volle overtuiging. "Ja, dat zijn zo van die klein rupskes die aan uw schoenen blijven hangen en dan zo lekker naar boven kruipen naar warme plekken, en dan beginnen ze te zuigen natuurlijk." Hm, toch eens even checken, dachten we. En jawel, Marjolijn had prijs. Twee vette bloedzuigers en in totaal 5 beten op haar been. En dat terwijl Marjolijn speciaal een lange broek had aangedaan en Randy daar maar lekker in zijn short door de jungle liep. Typisch.

Zo mighty vond Marjolijn de jungle al niet meer. Dus maar terug tot aan de rivier gewandeld waar ze mooi de boot terug naar Kuala Tahan nam. Randy vond dit allemaal wel grappig en hij zag de tocht naar Kuala Tahan te voet nog wel zitten. Het bordje wees 9 kilometer aan, dus dat zou normaal gezien geen probleem geweest moeten zijn. Nu, 9 kilometer in de Kalmthoutse heide stappen is natuurlijk niet helemaal hetzelfde als 9 kilometer in de Maleisische jungle. In een enorme hitte moest je heel de tijd heuvel op en heuvel af. Sommige heuvels kon je enkel op met behulp van een touw. De paden waren ook moeilijk of helemaal niet gevormd. En dan nog eens
geluiden waar je paranoia van wordt (en zeker als je net van die belg hebt gehoord dat hij de dag ervoor een tijger heeft gehoord van op 2 meter afstand). Na 5 kilometer had Randy het ook gehad. Tof zo een jungle, maar een rivierboot is nog veel toffer.

Taman Negara was een 'aparte' Maleisische ervaring en ook meteen 1 van onze laatste. De dag erna namen we de jungle trein (9 uur!) naar de grens met Thailand. Vijf uurtjes slapen en meteen weer de bus op om te voet de grens over te steken, en dan weer 11 uur de bus op tot in Phuket. Ontspannend hoor, dat backpacken.

Kuala Lumpur
Mood:  rushed
Topic: 4) Reisverslag
Vanuit Sydney bracht een vlucht van 7 uur ons tot in Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisie. De vlucht ging verbazend snel vooruit. Het was dan ook onze 8e vlucht ondertussen, dus misschien zijn we het al wat gewoon geworden. Bij aankomst ineens maar een kastje gehuurd op de luchthaven, waar we een heleboel spullen in bewaring konden laten nemen. Zoals onze campingspullen en warme kleren. Zonde om weg te gooien, maar absoluut geen zin om dit 6 weken lang op onze rug (...en buik en in de hand) te dragen!

De luchthaven van Kuala Lumpur kunnen we vrij futuristisch noemen. Enorm modern en groot, zo groot zelfs dat je met de trein van de arrivalhal naar de immigratie moet (geen grapje). De gevreesde strenge controle bleef ook uit, onze zakken werden zelfs niet gescreend.

De taxi bracht ons 75 km verder, tot het centrum van Kuala Lumpur. Deze rit kostte ons nog minder dan dat we van Antwerpen Centrum naar ons thuis de taxi zouden nemen. Uiteindelijk vonden we Wheeler Guesthouse (in Chinatown) dat ons door Anthony en Kathleen is aangeraden.

Vandaag hebben we dan een dagje in de stad rondgewandeld (en gemonoraild). We probeerden ook ons busticket van morgen al te regelen, maar we kwamen erachter dat de Maleisiers hier wel van het "kastje-naar-de-muur" gevoel houden. Zo hebben we toch al wel veel van de stad gezien: Station KL, de nationale Moskee (spijtig genoeg gesloten), Merdeka Square, kraampjes in Little India en de Petronas Towers. We konden gelukkig nog een skybridgevisit meepikken. Dit is de brug tussen de 2 torens op het 41e verdiep. In totaal zijn er 84 verdiepingen en is het gebouw 452 meter hoog. De hoogste twintowers ter wereld.

Fiji Time !
Mood:  lazy
Topic: 4) Reisverslag
De Yasawa-eilanden zijn een populaire bestemming voor reizigers naar Fiji, wegens hun nabijheid bij de luchthaven en hun wondermooie stranden. We kozen hiermee wel voor een dure optie vermits we hier verplicht waren in resorts te verblijven. Maar na 6 maanden backpacken, letterlijk letten op elke Dollarcent die je uitgeeft, kon het ons helemaal niks schelen ! Foert, deze week verblijven we in de tropen en we willen worden bediend !

Een boot bracht ons na een tocht van 4,5 uur tot op Tavewa Island, waar we 2 nachten verbleven in het Coral View Resort. Decadent smullen, zonnen, in de hangmat liggen,... zalig nietsdoen. De grootste inspanning duurde 10 minuten toen we door het bos naar de andere kant van het eiland gingen om daar op het strand te liggen, kwestie van onze omgeving maar eens te veranderen.

Op Tavewa probeerden we ook Kava, een Nationale drank die bereid wordt in een grote pot waar Kavapoeder in een doek wordt gewikkeld en zoals thee in water wordt opgelost. Deze drank wordt in groep gedronken als soort van sociaal middel dat het hoofd ook een beetje licht maakt. Dit brouwseltje smaakte een beetje als modderig water met wat kruiden, dus als er binnenkort nog sociaal gedaan moet worden, houden we het toch nog altijd op ne goeien Duvel of Leffe...

Daarna bleven we ook nog een nachtje op Yaqeta Island, waar we door het dorp wandelden. Simpele, rieten huisjes, spelende kinderen, kerkje,... Het geheel was authentiek. Fijianen zeggen ook ALTIJD "Bula" (Hallo) tegen je en zijn enorm vriendelijk. Enkele gesprekjes met onze bootchauffeur en de plaatselijke schoolmeester, brachten ook aan het licht dat de Fijianen op de eilanden enorm katholiek zijn. De missionarissen hebben het kannibalisme in Fiji verdreven en met de kracht van God verwelkomen ze je met een lach.

2 nachten restten er ons nog op Nacula Island, het uiterste eiland van de Yasawagroep. De enige 2 reizigers in het resort zijnde, hadden we hier echt een gevoel, dat we ver van huis waren. We deelden onze slaaphut enkel met een ongeidentificeerd schepsel dat op ons dak stapte met de sluwheid van een spin, de zwaarte van een dikke rat en het geluid van een vogel. Misschien gelukkig maar dat we het beest nooit echt in levende lijve gezien hadden. Buiten het verplichte nietsdoen maakten we een dagtrip naar Nanuya Lailai, waar de film "The Blue Lagoon" (met Brooke Shields) gefilmd is. Tjah...mooi he!

8 dagen waren we op Fiji en we zijn weer helemaal opgeladen. Natuurlijk mocht het altijd wat langer geweest zijn, maar ja...

Ondertussen zijn we weer in Sydney, de plaats waar we precies een half jaar geleden onze eerste stappen zetten. Om de reunie compleet te maken hebben we Lars en Cathy terug ontmoet, die natuurlijk ook weeral toevallig in de stad waren. Morgen (9 juni) gaan we onze laatste etappe aanvangen die ons in 6 weken van Kuala Lumpur (Maleisie) tot hopelijk in Hanoi (Vietnam) moet brengen. Iets zegt er ons echter dat we onze Nederlandse vrienden toch nog gauw gaan terugzien.

Asia, here we come !

Randy and Lynn

Foto's Fiji: Fiji: The Best Of

Bula (Hallo) Fiji
Mood:  spacey
Topic: 4) Reisverslag
Fiji is tropisch, heet, authentiek, mooi, relax en heeft alles wat je je maar van een tropische bestemming kunt verwachten: palmbomen, kokosnoten, negertjes en negerinnekes, helderblauw water, koralen,... Probeer je het perfecte strand in je geheugen voor te stellen en je krijgt...Fiji!
Fiji is een eilandengroep van ongeveer 300 eilanden in de Stille Oceaan. Gelegen in dezelfde regio als eilandengroepen met de welklinkende namen Tonga, Samoa, Vanuatu en Tahiti kunnen we hier echt over de tropen spreken.

Zonder voorbereiding, plan of reisgids kwamen we aan op de luchthaven van Nadi. Op zoek naar informatie werden we voor we het door hadden in een reisbureau binnengeloodsd. We waren het al bijna een half jaar gewoon onze plan te trekken in Australie en Nieuw-Zeeland, maar in Fiji wilden ze ons daar al meteen een voorgekauwde rondreis aansmeren. Vermoeid van de nachtreis wilden we eigenlijk niets anders dan gewoon effe te rusten om op het gemak ons weekje te plannen. Na veel vijven en zessen zette de "reisagent" ons met tegenzin op de bus richting Nadi-stad. In een laatste poging om ons te overhalen had hij het over het gevaar in de stad voor toeristen die het niet echt kennen, dus wij begonnen de busrit allebei al met een ei in ons broek.

Uiteindelijk zette de buschauffeur ons bij de Skylodge af, en voor de prijs van een Nieuw-Zeelandse dormroom hadden we een Fiji-dormroom (met kakkerlak) incl. zwembad en goed weer...toppie! 2 nachten hadden we daar nodig om ons aan te passen aan het weer, want ondanks geen tijdsverschil leden we allebei aan een minijetlag.

We ontmoetten meteen terug Aimee en Nathalie en Rachel (zus van Nathalie). Aimee en Nathalie zijn de 2 Britse meiden die op Marjolijns kamer sliepen tijdens de werkperiode in Hastings, Nieuw-Zeeland. Zij waren al een maand op Fiji, meteen hadden we onze echte reisagenten gevonden die ons veel nuttigere plaatsen en informatie konden leveren. Na hun verhalen wisten we dat we onze week wilden spenderen in de Yasawas...

Eenmaal, andermaal,...
Mood:  vegas lucky
Now Playing: Elton John
Topic: 4) Reisverslag
...verkocht !!! Voor de zekerheid waren we 8 dagen op voorhand in Christchurch aangekomen om de auto te verkopen. Na 3 dagen echter was het zaakje al geklonken. Nadat we de eerste dag onze affiches hadden verspreid over de stad was het voor ons afwachten geblazen. De tweede dag gebruikten we om onze Hannibal een grondige poetsbeurt te geven, zodat 'ie er op z'n opperbest uitzag. Toen we hiermee bezig waren, waren er 2 Israeli's die net een afspraak hadden met een andere autoverkoper uit ons hostel. Toen deze verkoper terug naar binnen ging en we zodus alleen met de 2 jongens waren, grepen we natuurlijk de kans om hen onze wagen te laten zien...uiteraard waren we ervan overtuigd dat de onze een betere koop voor hen ging zijn !

Na een testrit gingen ze ons de volgende dag iets laten weten. Die volgende morgen kregen we dan het verlossende telefoontje dat de verkoop doorging en na een mechanische check die geen gebreken vertoonde aan onze Hannibal (gelukkig controleerde ze de alternator niet...hehe) was de deal rond. Bijna 3 maanden geleden gekocht voor $850, nu terug verkocht voor $700.

De snelle verkoop was voor ons een zorg die algauw wegviel. We zaten dan wel met een overbodig lange week in Christchurch die we moesten doorkomen met zo weinig mogelijk geld op te maken...hmmm.

First things first...en dat waren de verplichte inentingen voor onze Azietrip. We hadden een afspraak met een vriendelijke reisdokter, die ons wonder boven wonder de malariapillen niet aanraadde, omdat we niet in gevaarlijke gebieden zouden komen. Een goede insectencreme zou volstaan als preventief middel. Voor Marjolijn nog wel een spuitje Hepatitis A en voor ons beiden een anti-Choleradrankje dat ons vooral zou moeten beschermen tegen de reisdiarree die bij 30 tot 50% van de reizigers zou voorkomen.

De overige dagen werden gevuld met slapen, relaxen, boeken lezen, Sudoku's oplossen, naar de cinema gaan (The Da Vinci Code!) Marjolijn kuierde ook wat rond in de Botanic Gardens, Randy bezocht de Art Gallery en heeft zijn dreads laten bijwerken.

Na een nacht niet te kunnen slapen is Randy uit frustratie een ochtendtrek gaan doen. Klaar om te vertrekken kreeg hij nog onverwacht gezelschap van Fong, een 60-jarige Maleisier uit het hostel die aan zijn ochtendoefeningen bezig was. De bus bracht ons tot even buiten de stad waar een wandeling van een drietal uur een mooi zicht gaf over de ganse stad en de achterliggende bergen van de Mackenzie Country. Fong was een joviale, fitte man die bovendien nog meester in Taiji was, een Chinese vecht/beweging/verdedigingskunst. Bovenop een heuvel tijdens het ochtendgloren gaf hij dan ook een privelesje, dat toch een onvergetelijke gebeurtenis blijft.

Nieuw-Zeeland zit er op. Nog 5 uurtjes en we moeten op de luchthaven zijn voor onze vlucht naar het warme Fiji. En wees maar zeker dat we daar naar uitzien. 'Tvoelt net aan of we gaan op vakantie...

Geniet van onze fotoselectie uit onze ganse Nieuw-Zeelandreeks:
New Zealand: The Best Of
Of kijk even mee terug naar Australie?:
Australia: The Best Of

Tot in Fiji !

Randy & Marjolijn

Last but not Least
Mood:  not sure
Now Playing: Red Hot Chilli Peppers en Jack Johnson
Topic: 4) Reisverslag
Een kort ritje van een tweetal uur bracht ons tot in Dunedin, de tweede grootste stad op het zuideiland. We hadden weeral geluk met onze accommodatie: dubbele kamer incl. TV en DVD voor een prijs waarvoor we normaal in een veel te krappe kamer met 6 anderen zouden zitten. De stad was weer een goede plaats om terug wat gratis cultuur op te snuiven in de Art Gallery en "oude" gebouwen.
Misschien zijn we te verwend met onze Vlaamsche schilders, misschien hebben we te weinig geduld met kunstwerken waarvoor je uren moet filosoferen over wat de betekenis wel zou kunnen zijn, misschien weten we er wel helemaal niks van... maar 't kon ons niet echt boeien.

Toffer nieuws was de hereniging met Kevin, wie we in Queenstown hebben leren kennen. Met hem zijn we een dag op stap geweest naar de Otago Peninsula, een schiereiland even buiten Dunedin, waar we op zoek gingen naar uitzonderlijke beestjes. En die vonden we op Sandfly Bay: enkele zeehonden en zeeleeuwen, een witte zeehond en enkele pinguins (yellow-eyed-penguins) die vanuit de zee kwamen.

Na 3 dagen Dunedin namen we afscheid van Kevin (met de nodige pintjes ;o), die gedurende de korte tijd een toffe reispartner was voor ons. Reisplannen verschillen echter, en wij trokken verder naar Lake Tekapo. Dit meer was voor ons beiden het mooiste meer dat we deze reis al gezien hadden. Volledig omgeven door bergen, die tot aan de flank besneeuwd waren. Een mooie plaats om de Nieuw-Zeeland trip af te sluiten...

Na 2,5 maand reizen (het lijkt wel dubbel zo lang :OS) in Nieuw-Zeeland zijn we nu terug in Christchurch, waar het Nieuw-Zeelands avontuur begon. Nog een weekje rest ons hier voor onze vlucht naar het tropische Fiji en we hebben maar 1 zorg...onze auto terug verkopen. In bijna alle hostels en supermarkten in de stad hangt een affiche met onze Hannibal. Please, laat er iemand op reageren...

The Catlins
Mood:  surprised
Topic: 4) Reisverslag
In Te Anau namen we afscheid van Kevin. Hij maakte de rechstreekse oversteek van het westen terug naar het oosten van het eiland: Dunedin, om daar werk te vinden. Wij zouden de zuidkust van het zuideiland meenemen om uiteindelijk enkele dagen later dan Kevin in Dunedin aan te komen.

Met Brenda en Davy waren we al tot aan Cape Reinga geraakt, het meest noordelijke punt van het noordeiland. Nu gingen we zelf op zoek naar het meest zuidelijke punt van het zuideiland. In de veronderstelling dat dit Bluff was, gingen we met volle moed op zoek. Bleek dat dit helemaal niet het meest zuidelijke punt was !?!...afzetters.

Omdat we dan ook niet veel meer te zoeken hadden in Bluff direct maar de Catlins ingereden. Deze streek is een minder toeristische streek die zich over een groot deel van de zuidkust uitstrekt. De gigantische besneeuwde bergen maken terug plaats voor groene, glooiende heuvels, schapen, koeien, boerderijen, klifkusten,...

Eerst maar op zoek dan naar het echte zuidpunt: Slope Point. Een ruwe kust waar de wilde golven tegen de steile rotswanden opknallen. Slope Point is wel het meest zuidelijke punt van het zuideiland, maar niet van gans Nieuw-Zeeland. Deze eer is weggelegd voor Stewart Island, Nieuw-Zeelands officiele 3e eiland nog zuidelijker gelegen.

Na een overnachting in wederom een privecabin op een verlaten camping (lang leve het laagseizoen!) gingen we dankzij een tip van de vriendelijke campinghouder naar Surat Bay. Vanuit het carpark leidde een korte wandeling door de duinen tot aan een baai waar zeeleeuwen te zien zouden zijn. Wisten wij veel dat die ook in de duinen zelf zitten ?!? Na een poosje wandelen hoorden we dan ook een soort gegrom van achter een struik, een 2-tal meters verder. Natuurlijk maakten we dan een klein omweggetje om dit geluid te bestuderen, lag daar een kolos van een zeeleeuw te snurken in de duinen. Even later zouden we nog zo'n exemplaar tegen komen. We konden ze tot op een 2-tal meter benaderen, terwijl ze gewoon bleven liggen alsof er niets aan de hand was. Kwamen we een metertje te dicht, hoefde hij enkel maar z'n hoofd op te lichten en 's vies te gapen om ons 5 stappen terug te doen zetten.

Op het strand zelf hadden we het geluk een grote zeeleeuw te zien die in het water aan he relaxen was. 'Ff zonnen, rustig naar het strand tsjokken en neerploffen, beetje rollebollen,... wat een leven !

De regio van de Catlins was zeker de omweg waard, nadat we ook nog de watervallen van Purakanui Falls en Nugget Point konden zien. Next Stop : Dunedin, de studentenstad.

Foto's:

Grtz

Randy&Marjolijn

Milford Sound
Mood:  cool
Topic: 4) Reisverslag
Samen met Kevin arriveerden we in Te Anau, de uitvalsbasis voor Milford Sound. Voor de prijs van een dormroom konden we daar beschikken over en eigen "cabin" met keuken voor ons gedrietjes. Een dag na aankomst hadden wij een bootcruise gepland door de Milford Sound, Kevin besloot er te kayakken.

Toen we de ferry namen van het zuid-, naar het noordeiland (en omgekeerd) kwamen we al door de Marlborough Sounds, maar deze zijn toch weer net even iets indrukwekkender. Een "Sound" is een soort van grote baai, waar je de bergen uit het water ziet oprijzen. In het geval van Milford Sound kunnen deze bergen wel tot 1700 m. (Mitre Peak) reiken.

Aan het eind van de cruise namen we een kijkje in de "Underwater Observatory", een constructie onder water van waaruit we het onderwaterleven konden bezien.