Sailing the "Wetsundays"
Mood:  spacey
Now Playing: Slechte Rap
Topic: 4) Reisverslag
De volgende morgen pakten we onze kleine rugzak en waren we er volledig klaar om 2 dagen lekker te niksen op een zeilschip terwijl we zouden genieten van de prachtige eilanden van de Whitsundays. Deze eilandengroep zijn gelokaliseerd in het Great Barrier Reef Marine Park en de stranden hier zouden met niets anders te vergelijken zijn...klonk goed!

Tegen 12u30 verzamelden we aan Abel Point Marina. Hier maakten we kennis met de 27 andere medepassagiers. Een gezelschap dat uit allerlei nationaliteiten bestond: Engelsen, Australische, Duitse, Amerikaanse (Ons Kate, die ook mee op de Fraser Island trip was), Nederlandse, Koreaanse, en de verplichte Zwitser ;o). We gingen in de gietende regen aan boord en het eerste uur was iedereen nog in volle overtuiging dat na regen de spreekwoordelijke zonneschijn kwam. Spijtig genoeg was het niet voor die dag. We meerden aan in een baai, waar de scheepsjongens Neil en Pete ons een maaltijd klaarmaakten. In regenfrak en op het dek, waar de regen hoe goed je je ook trachtte te verstoppen je telkens wel weer wist te vinden, nuttigden we ons maal. Het leven op het zeilschip leek enorm romantisch op voorhand, maar als we 's avonds onze krappe kajuit opzochten, zonder zuurstof en met een licht dat niet altijd werkte, werden we weer even met beide voeten op de grond gezet.

De volgende morgen werden we om 6 uur al gewekt door het starten van de boot, die andere oorden ging opzoeken. Het waggelen dat daarop volgde toen we terug in open zee gingen, maakte het compleet...not! Randy's zeeziekte heeft dan ook op deze boottrip toegeslagen. Met toch ietwat goed moed gingen we richting dek, waar we hoopten dat we werden verwelkomd door een mooi wit strand en een stralende zon. Spijtig genoeg was het wederom regen en wind...geen geluk!

Tegen de middag lieten we het anker zakken aan Whitsunday Island. Via een motorboot werden we naar de kust gebracht, maar door de wind en de golven was het enorm moeilijk om nog maar van de grote naar de kleine boot over te stappen. Dit was al een avontuur op zich. Eens overgestoken maakten we een korte wandeling tot de lookout, waar we een mooi uiticht hadden over Whitehaven Beach. Even verder liepen we over Hill Inlet Beach, een zandtong die zich in het water bevond en waarover je kon wandelen ter hoogte van de zeespiegel. De stranden aan Whitsunday Island waren echt waar als een postkaart. Het weer zorgde spijtig genoeg voor spelbreker, zodat we niet ten volle konden genieten van het eiland.

Terug op de boot kreeg iedereen de kans om te snorkelen. Deze gelegenheid gebruikten we dan maar om de vrije ruimte binnen te gebruiken om eens rustig een kaartje te leggen. Die avond kregen we wederom een maaltijd dans la pluie geserveerd, waarna we weer ons kajuit in gingen.

De laatste dag gingen we verder waar we gestopt waren...in de regen! Gelukkig wisten we dat we tegen de middag terug in Airlie Beach gingen zijn en na het ontbijt en de laatste golvende lijn richting de haven was iedereen ook blij dat we terug waren. Wat ons hoogtepunt zou moeten geweest zijn, is uiteindelijk op een ontgoocheling uitgedraaid.

Die avond spraken we nog af met de crew en enkele medepassagiers om ons verdriet te verdrinken in de plaatselijke nightclub. Gelukkig was dit veel plezanter dan onze eerste nachtclubervaring (zie Port Macquarie ;o).