Bananen, bananen en nog eens bananen
Mood:  sharp
Now Playing: The Smiths -
Topic: 4) Reisverslag
Vanuit Cairns belden we verschillende farmers uit de regio op om te vragen naar werk. Zelfs na een 15-tal verschillende contacten leverde dit niets op. Dan maar terug naar Innisfail. Thomas en Helena hadden ons in Brisbane verteld over een werkhostel waar de manager werk voor je regelde. Ingecheckt in Budget Backpackers...en man! Wat een ongezellig hostel.

De eerste ochtend daar werden we al abrupt wakker gemaakt om 5u00 door manager Steve, die Randy 5 minuten de tijd gaf zich klaar te maken voor het werk.

Randy:
Daar belandde ik bij farmer "Wild Bill", A real f#cking Ozzie in volle glorie. Tegen 120 per uur scheurde hij tot de werkplaats waar ik meekon met de bananenplukkers. Dit is ontzettend zwaar! Een volledige "bunch" bananen die tussen de 35 en de 85 kilo kunnen wegen, worden met een kapmes van de bomen gehakt en deze dienen op de schouders naar de tractor gebracht te worden. In het begin leerden ze me de knepen maar na een tijdje bleek dat het werk toch iets sneller ging als ik met de tractor reed in plaats van een ander. De eerste 3 dagen heb ik dubbele shiften gedraaid door in de voormiddag bij Wild Bill mee te helpen bij de bananen en tractor rijden en in de namiddag bananen in te pakken bij ABC (The Australian Banana Company).

Al bij al geen slechte job, maar in vergelijking met de farm van Craig, waar ik donderdag geplaatst werd, toch wel een verschil. Deze farm teelde papayas, maar vermits dit een kleinere familiefarm was, was de sfeer er ook veel gemoedelijker. Hier moest ik in de volle zon door het hoge gras op zoek gaan naar papayastokken en het omliggende gras omstampen. In de namiddag samen met Ian, een Engelsman die hier al 10 maanden werkt, papayas gaan plukken. Het werk is ontzettend zwaar, vooral door de brandende zon, maar de voldoening na een harde werkdag terugrijdend op de tractor is onbeschrijflijk!

Marjolijn:
Ook ik werd maandagnamiddag naar ABC gestuurd om bananen te sorteren: met je handen heel de tijd in koud water moeten alle slechte bananen eruit genomen worden. Niet echt al te prettig werk. Ik was dan ook heel blij dat Steve de volgende dag al een toffer jobke voor mij kon vastkrijgen. Ik mocht met de tractor rijden terwijl Joe en Mick bananen plukten. Het ging er allemaal vrij relaxed aan toe en ze waren zo content dat ik daar de rest van de week mocht blijven, wel om vijf uur 's morgens. Dinsdag en woensdag ochtend reed ik dus met de tractor, en dan van 15u tot 21u moest ik weer naar ABC. Dat jobke vond ik zo vervelend dat ik dat donderdag maar heb opgezegd. Misschien maar goed ook, want donderdag en vrijdag was het gedaan met het leuke tractor rijden...in plaats daarvan werden mijn weinige spiertjes getest tijdens het omhakken van bananenbomen (tussen de spinnenwebben, brr). Maar het is wel tof om in de buitenlucht te werken en Joe en Mick zijn echt enorm vriendelijk. Mijn laatste namiddagen hebben ze me dan ook de betse plekjes in de streek laten zien. Mooie stranden, kleine creeks met watervalletjes,...Innisfail heeft dan toch ook wat moois te bieden.

Een tip van Joe gaf ons beiden dan ook iets waar we al heel lang naar aan het zoeken waren. Twee maanden lang hebben we hier nog geen kangoeroe gezien, maar eindelijk was het zover! In Flying Fish Point liepen de wallabies gewoon in de voortuintjes van woonwijken. Voor de australiers zijn wallabies de kleinere versie van echte kangoeroes, die hier blijkbaar wel zo groot als een mens kunnen zijn. Hetgeen wij in Belgie gemakkelijkerwijze kangoeroes noemen, zijn dus in feite "slechts" wallabies...maar wij waren al blij om deze te zien! Wij zijn dan ook in echte sluipschuttersstijl foto's gaan nemen:

Vanaf volgende week zullen onze wegen ook voor de eerste keer eventjes scheiden. Wegens een groot financieel verschil tussen ons beiden zal Randy zich nog enkele weken tussen het fruit smijten. Marjolijn gaat nog 1 daggetje werken om afscheid te nemen van Mick en Joe. Vanuit Cairns is het dan tijd om de omgeving te verkennen, de laatste toertjes met ons Betty te doen (die we vanuit Cairns proberen te verkopen) en te genieten van een welverdiende rust.