Randy Papaya
Mood:  on fire
Topic: 4) Reisverslag
Ook de tweede werkweek mocht ik verderhelpen op de Papayafarm van Craig. En wat was dat een verademing na de zware en onpersoonlijke job bij de Chiquita bananen.

Tegen 5u wordt ik elke dag wakker door de verschillende wekkers van de andere werkende backpackers die zich in mijn dormroom bevinden. Na een koffie, sigaretje en ontbijt, komt Steve (de manager van het hostel die "zijn" backpackers plaatst over de verschillende farms) ons oppikken en dropt ons na een kwartiertje rijden op Craig's farm.

Op de plantage werken we met zijn zessen. Craig is de baas. Vermits hij over genoeg werkers beschikt, hoeft hij zelf niet veel te doen. Pap is een oude vriend van Craig, die op zijn dode gemak op de farm rondsjokt om allerlei klusjes op te knappen. Ian is een Welshman (in de vorige post noemde ik hem een Engelsman, wat hij mij redelijk kwalijk genomen heeft. Voor elke keer dat ik hem English noemde, zou hij mij Dutch noemen...hmmm) die al 10 maanden in Australie is en daarvan al enkele maanden op de farm werkt. Met een smile tot achter zijn oren vertelt hij over hoe "Quality" hij de papayafarm wel vindt en de omgeving spreekt inderdaad wel tot de verbeelding. Volgende week vertrekt Ian voor een zotte trip per mountainbike naar Sydney (2500 km verder)...zotte mannen, die Welshmen!
Ben zit momenteel al 7 maanden "vast" in Innisfail. Moest hij niet de hele dag stoned zijn, zou hij zich misschien kunnen motiveren om verder te trekken. Hij geniet echter zo hard van het farmersleven in Innisfail dat hij hier niet echt weg te krijgen is. Altijd wel grappig om hem als tractorchauffeur te hebben.
De andere Ben is een willekeurige English backpacker (zoals hij zichzelf wenst te noemen) die mijn vaste compagnon is geworden. Samen met hem nemen we 's morgens de quad om naar 1 van de papayavelden te scheuren. Daar staat ons een volledig veld te wachten met onvolgroeide papayabomen omgeven door hoog gras. 1 van ons stampt het hoge gras opzij, terwijl de andere het gras met chemicalien besproeit om het te doden. Soms helpen we mee met Ian en Ben bij het plukken en pakken van de papayas. Enorm zwaar door de constante temperaturen tussen de 30 en 40 graden...maar ja, als je weet dat je toch moet werken om zo'n snoepreisje te financieren, kan je het maar beter doen op een plaats waar het fun is...en dat is het daar zeker!

Foto's volgen vanaf volgende week, maar eerst nog een weekje afzien.

CU