Appels, Ajuinen en Pizza's
Mood:  chatty
Topic: 4) Reisverslag
Op populair verzoek dan eindelijk het vervolg van onze werkweken in Hastings. Nog 2 weken die zowel mentaal en fysiek enorm zwaar zijn geweest.

Na een eerste week zowat vanalles te hebben gedaan, besloten we week 2 in het ajuinenpakhuis verder te zetten. Door het regenweer hadden we bij de toffere buitenjobkes minder zekerheid van werk en daarbij zouden we telkens met een contractor (tussenpersoon tussen ons en de werkgever) moeten werken. Dan maar gekozen voor een rechtstreeks contact met de werkgever en zekerheid van werk...nadeel was dan wel de job zelf! 5 uur 's morgens opstaan om dan elke dag 10 uur aan een stuk ajuinen aan de lopende band voorbij te zien gaan was geen lachertje. Na elke werkdag waren we dan ook volledig gebrainwashed.

Gelukkig hadden we nog gezelschap van enkele mensen van ons hostel. Matthieu, een goedlachse Fransman, die ons met een grappige stoot ons door de moeilijke momenten van de dag hielp. Frank, een stille Duitser, die achteraf het hostel verliet om even in te wonen bij een Samoaanse familie van het pakhuis(...wij vermoeden dat hier een geregeld huwelijk op het spel staat) en tenslotte Michael en Lois, 2 kiwi's.

Randy had dan tijdens de avond- en weekenduren/dagen ook nog zijn pizzadelivery rol te vervullen, zodat hij werkweek 2 afsloot met een grellige 80 werkuren.

Vermits Marjolijn's kas er nog iets gezonder uitzag dan die van Randy was de motivatie om ook tijdens de 3e en laatste werkweek de ajuinen in te duiken, zoek. Dan maar besloten om fun te maken en samen met Matthieu en Ginie (de Franse reispartner van Matthieu) appels te gaan plukken. Veel aangenamer natuurlijk om als een "appelmeisje" door te gaan i.p.v. een "ajuinensorteerder". Fysiek was het wel iets zwaarder dan de ajuinen, maar frisse buitenlucht en leuk gezelschap maakte dit meer dan goed.

Arme Randy heeft dan maar de laatste week bij de ajuinen verdergezet, maar doordat Marjolijn, Matthieu, Alex en Lois andere oorden opgezocht hadden, bleef hij en Frank alleen achter tussen alle kiwi's. We hoorden zo'n beetje bij dezelfde categorie als "toffe Achmed", de verplichte buitenlander op het werk.

Na de werkuren hadden we gelukkig de Travellers Lodge als thuisbasis, waar het elke keer weer een beetje thuiskomen was. We verbleven er in totaal 3 weken en op die korte tijd hadden we ons enorm goed geamuseerd met de medereizigers. Het was dan ook moeilijk om na 3 weken afscheid te nemen. Afscheid duurt hier echter niet lang, omdat we met Mary en Katarina onze volgende trip hebben aangevangen, Aimee en Natalie komen we nog tegen in Fiji en Matt en Ginie zullen we misschien op het Zuid-eiland nog tegenkomen.