In de jungle, the mighty jungle...
Mood:  d'oh
Topic: 4) Reisverslag
Moest je aan Marjolijn twee jaar geleden verteld hebben dat ze nu in de Maleisische jungle zou trekken, ze zou je voor gek verklaard hebben. Maar onze grenzen worden dagelijks verlegd, dus dit kon er ook nog wel even bij.

Vanuit Kuala Lumpur namen we een bus naar Jerantut, van waar we direct een minibus verbinding konden regelen naar Kuala Tahan, in het hart van de Taman Negara jungle. Taman Negara is een jungle van 130 miljoen jaar oud en huist tapirs, aapjes, beren, tijgers...die we spijtig genoeg niet gezien hebben.

Omdat we maar 1 dag in Taman Negara hadden gepland, wilden we er een serieus tochtje van maken. We namen de rivierboot tot aan Kuala Terenggan, wat zo een 40 min duurde en eigenlijk best wel plezant was. Aangekomen in het midden van de jungle, moesten we nog zo een 45 minuten diper het oerwoud in tot aan een boomhut, vanwaar de Lonely Planet ons wijsmaakte dat we daar veel dieren zouden kunnen zien. Dieren hebben we daar niet gezien, maar komen we daar toch wel een belg tegen zeker, en dan nog wel een journalist van Peking Express. Hij was al twee dagen aan het trekken door het woud met een gids en vertelde ons over de bloedzuigers die hij al had gehad. "Bloedzuigers? Die hebben we nog niet gezien" zeiden we met volle overtuiging. "Ja, dat zijn zo van die klein rupskes die aan uw schoenen blijven hangen en dan zo lekker naar boven kruipen naar warme plekken, en dan beginnen ze te zuigen natuurlijk." Hm, toch eens even checken, dachten we. En jawel, Marjolijn had prijs. Twee vette bloedzuigers en in totaal 5 beten op haar been. En dat terwijl Marjolijn speciaal een lange broek had aangedaan en Randy daar maar lekker in zijn short door de jungle liep. Typisch.

Zo mighty vond Marjolijn de jungle al niet meer. Dus maar terug tot aan de rivier gewandeld waar ze mooi de boot terug naar Kuala Tahan nam. Randy vond dit allemaal wel grappig en hij zag de tocht naar Kuala Tahan te voet nog wel zitten. Het bordje wees 9 kilometer aan, dus dat zou normaal gezien geen probleem geweest moeten zijn. Nu, 9 kilometer in de Kalmthoutse heide stappen is natuurlijk niet helemaal hetzelfde als 9 kilometer in de Maleisische jungle. In een enorme hitte moest je heel de tijd heuvel op en heuvel af. Sommige heuvels kon je enkel op met behulp van een touw. De paden waren ook moeilijk of helemaal niet gevormd. En dan nog eens
geluiden waar je paranoia van wordt (en zeker als je net van die belg hebt gehoord dat hij de dag ervoor een tijger heeft gehoord van op 2 meter afstand). Na 5 kilometer had Randy het ook gehad. Tof zo een jungle, maar een rivierboot is nog veel toffer.

Taman Negara was een 'aparte' Maleisische ervaring en ook meteen 1 van onze laatste. De dag erna namen we de jungle trein (9 uur!) naar de grens met Thailand. Vijf uurtjes slapen en meteen weer de bus op om te voet de grens over te steken, en dan weer 11 uur de bus op tot in Phuket. Ontspannend hoor, dat backpacken.