Van Melbourne naar Phillip Island
Mood:  chillin'
Now Playing: Geweren van 1 of andere shootinggame
Topic: 4) Reisverslag
Na een korte afwezigheid volgt dan eindelijk het verslag van de voorbije weken. De website bijhouden vergt nog altijd veel tijd en de mogelijkheden zijn niet altijd optimaal, maar hier zijn we weer !!!

Nadat we Betty hadden verkocht in Cairns, betekende dit ook dat we terug aangewezen waren op onze ruggen. En na 2 maanden lang (en 7100 kilometer verder) alles in de auto te hebben liggen, kwam dit wel zwaar aan. Vanuit Cairns zijn we dus terug naar het zuiden gevlogen, nl. Melbourne. Melbourne is de 2e grootste stad van Australie en de hoofdstad van de staat Victoria, waarmee we meteen onze 4e staat in Australie hebben aangedaan. Van alle steden die we hebben bezocht deed Melbourne het meest aan Europa denken: alternatiever, iets minder proper en een ouder uitziende architectuur. Tot onze grote spijt paste deze beschrijving ook bij ons hostel. Gelukkig verbleven we hier maar 2 nachten. Tijdens die 2 dagen hebben we gewandeld door het centrum, langs de gezellige nightmarket, langs de Yarra-rivier en Federation Square. Dit plein, met haar toch wel heel aparte architectuur, vormt het hart van Melbourne.

Vanuit Melbourne hebben we een trein- en busrit gemaakt naar het nabijgelegen Phillip Island, waar we na lange tijd nog eens gekampeerd hebben. De toeristische trekpleister van het eiland is de dagelijkse Penguin Parade. Elke avond rond 9 uur komen er honderden kleine pinguins vanuit de zee aan land om een slaapplaats te zoeken in de duinen. Natuurlijk hebben ze er een hele toeristische attractie van gemaakt door er tribunes en boardwalk rond te bouwen, dus dan zit iedereen zo'n uur naar de zee te staren tot de pinguins uit het water komen. Maar het blijft wel de moeite waard om die schattige pinguins zo bezig te zien.

Dag 2 besloten we om een fiets te huren om het eiland te gaan verkennen. We fietsten tot aan het strand van Rhyll, van waaruit er een mooie cycling track begon. Tijdens deze fietstocht passeerden we indrukwekkende uitzichten, wilde kangoeroes en raar gevlekte koeien.

Phillip Island is een mooi eiland en het was een verademing na de drukte van Melbourne (en ons hostel !). We wilden gerust nog wat langer blijven, maar we hadden de volgende dag afgesproken met Paul (De Nederlander die we in Cairns hebben leren kennen) om samen de Great Ocean Road te doen.

Sightseeing in Cairns
Mood:  lyrical
Now Playing: Goo Goo Dolls
Topic: 4) Reisverslag
Terwijl Randy de laatste twee weekskes doorbracht in Innisfail, besloot ik een beetje van de omgeving te genieten.

Cairns zelf heeft niet zo gek veel te bieden. Je kunt er wel een cinemake doen, eens gaan winkelen in de city mall of lekker zwemmen in "the lagoon", een gezellig plaatsje met live music en een mooi aangelegd zwembad (in de zee kun je hier spijtig genoeg beter niet zwemmen wegens gevaarlijke diersoorten)...dat ben ik dan natuurlijk ook allemaal gaan doen van zodra ik terugkwam van Innisfail, kwestie van optimaal te relaxen :)

De streek rond Cairns is wel enorm mooi. Een uurtje boven Cairns vind je het iets rijkere stadje Port Douglas, met een prachtig strand dat niet zonder reden 'Four Mile Beach' heet. Verder heb je nog Mossman, met vlak daarnaast Mossman Gorge, een rivier met kleine watervallekes en mooie rotsen errond. Daar heb ik met de Nederlandse Lonneke en de Duitse Annerose, die in hetzelfde hostel logeerden, een gezellig dagje gespendeerd.

Meer naar het binnenland toe vind je dan weer de befaamde Tablelands, met de mooiste uitzichten, bergen en watervalllen die je je maar kunt voorstellen. Vorige week ben ik daar een dagje gaan paardrijden, en dat was echt wel de moeite. Het was wel hard (vijf uur paardrijden en veel gallop zijn mijn spiertjes niet meer echt gewend), maar wel enorm leuk. De eigenares maakte het heel gezellig door ons zelfgemaakte koekjes en limonade te serveren, en haar man maakte het grappig door zijn diverse pogingen om lizards te vangen, overigens slechts een maal met succes. Aan het einde van de rit mochten de britse Claire en ik, mee de paarden richting de paddock drijven, echt een ervaring om nooit meer te vergeten!

De mooiste waterval die ik tot nu toe ooit heb gezien bevindt zich ook in de Tablelands: de Millaa Millaa Falls, waar ik tijdens een ander daguitstapje naartoe ben geweest met Annerose en Paul, een nederlander uit het hostel. Spijtig genoeg arriveerden we te laat om er nog te zwemmen maar zelfs dan was het de rit meer dan waard! Diezelfde dag zijn we ook terug richting Innisfail gereden, om daar een bezoekje te brengen aan de Josephine Falls, een crocodile farm en dan natuurlijk ook de Randy, om zijn verjaardag toch een beetje te vieren.

Ondertussen heeft Randy gedaan met werken en kunnen we 'herenigd' Melbourne gaan verkennen. Ons Betty hebben we spijtig genoeg in Cairns moeten achterlaten, de travellers auto barn heeft ons toch nog $700 voor haar gegeven...we zullen ze missen!

Work Completed
Mood:  smelly
Now Playing: Mellow Rock
Topic: 4) Reisverslag
De derde en laatste week op Craig's Pow Pow farm (zo worden papaya's hier genoemd) verliep zoals de vorige weken...vlotjes! Door de geringe grootte van de farm, werden we overal voor ingezet. Het planten van de kleine boompjes, groeiproducten strooien, chemicalien sproeien, plukken, pakken,... Met ons gevieren (Ben, Ben, Ian en ik) hebben we de verschillende taken gedaan. In bijlage dan eindelijk op populair verzoek enkele foto's van op de farm:



Het leek mij en "Stoney" Ben wel stoer om een foto te nemen terwijl ik een grote bananenboom neerhaalde. Wat we allebei niet wisten was dat zich in de beruchte boom een wespennest bevond. Toen ik na enkele slagen de boom wist om te halen, waren de vliegende bewoners van de boom uit op wraak en trakteerden mij met z'n allen op enkele rake steken. Dit zou naar 't schijnt wel een grappig zicht geweest zijn (achteraf gezien toch :o).

In de velden kom je wel meer uitzonderlijke dieren/insecten tegen. In de drie weken een Black Snake gezien (waar "Random" Ben bijna op heeft gestaan), enorm veel spinnen, kakkerlakken, cane toads (soort v. kikker), vlinders in alle kleuren van de regenboog, uitzonderlijke papegaaien, kookaburra's,... Omdat je zo gefocust bent op de papayabomen, heb je eigenlijk geen tijd om te kijken waar je stapt of om zelfs maar na te denken wat er zich allemaal rondom je kan bevinden.

Randy Papaya
Mood:  on fire
Topic: 4) Reisverslag
Ook de tweede werkweek mocht ik verderhelpen op de Papayafarm van Craig. En wat was dat een verademing na de zware en onpersoonlijke job bij de Chiquita bananen.

Tegen 5u wordt ik elke dag wakker door de verschillende wekkers van de andere werkende backpackers die zich in mijn dormroom bevinden. Na een koffie, sigaretje en ontbijt, komt Steve (de manager van het hostel die "zijn" backpackers plaatst over de verschillende farms) ons oppikken en dropt ons na een kwartiertje rijden op Craig's farm.

Op de plantage werken we met zijn zessen. Craig is de baas. Vermits hij over genoeg werkers beschikt, hoeft hij zelf niet veel te doen. Pap is een oude vriend van Craig, die op zijn dode gemak op de farm rondsjokt om allerlei klusjes op te knappen. Ian is een Welshman (in de vorige post noemde ik hem een Engelsman, wat hij mij redelijk kwalijk genomen heeft. Voor elke keer dat ik hem English noemde, zou hij mij Dutch noemen...hmmm) die al 10 maanden in Australie is en daarvan al enkele maanden op de farm werkt. Met een smile tot achter zijn oren vertelt hij over hoe "Quality" hij de papayafarm wel vindt en de omgeving spreekt inderdaad wel tot de verbeelding. Volgende week vertrekt Ian voor een zotte trip per mountainbike naar Sydney (2500 km verder)...zotte mannen, die Welshmen!
Ben zit momenteel al 7 maanden "vast" in Innisfail. Moest hij niet de hele dag stoned zijn, zou hij zich misschien kunnen motiveren om verder te trekken. Hij geniet echter zo hard van het farmersleven in Innisfail dat hij hier niet echt weg te krijgen is. Altijd wel grappig om hem als tractorchauffeur te hebben.
De andere Ben is een willekeurige English backpacker (zoals hij zichzelf wenst te noemen) die mijn vaste compagnon is geworden. Samen met hem nemen we 's morgens de quad om naar 1 van de papayavelden te scheuren. Daar staat ons een volledig veld te wachten met onvolgroeide papayabomen omgeven door hoog gras. 1 van ons stampt het hoge gras opzij, terwijl de andere het gras met chemicalien besproeit om het te doden. Soms helpen we mee met Ian en Ben bij het plukken en pakken van de papayas. Enorm zwaar door de constante temperaturen tussen de 30 en 40 graden...maar ja, als je weet dat je toch moet werken om zo'n snoepreisje te financieren, kan je het maar beter doen op een plaats waar het fun is...en dat is het daar zeker!

Foto's volgen vanaf volgende week, maar eerst nog een weekje afzien.

CU

Bananen, bananen en nog eens bananen
Mood:  sharp
Now Playing: The Smiths -
Topic: 4) Reisverslag
Vanuit Cairns belden we verschillende farmers uit de regio op om te vragen naar werk. Zelfs na een 15-tal verschillende contacten leverde dit niets op. Dan maar terug naar Innisfail. Thomas en Helena hadden ons in Brisbane verteld over een werkhostel waar de manager werk voor je regelde. Ingecheckt in Budget Backpackers...en man! Wat een ongezellig hostel.

De eerste ochtend daar werden we al abrupt wakker gemaakt om 5u00 door manager Steve, die Randy 5 minuten de tijd gaf zich klaar te maken voor het werk.

Randy:
Daar belandde ik bij farmer "Wild Bill", A real f#cking Ozzie in volle glorie. Tegen 120 per uur scheurde hij tot de werkplaats waar ik meekon met de bananenplukkers. Dit is ontzettend zwaar! Een volledige "bunch" bananen die tussen de 35 en de 85 kilo kunnen wegen, worden met een kapmes van de bomen gehakt en deze dienen op de schouders naar de tractor gebracht te worden. In het begin leerden ze me de knepen maar na een tijdje bleek dat het werk toch iets sneller ging als ik met de tractor reed in plaats van een ander. De eerste 3 dagen heb ik dubbele shiften gedraaid door in de voormiddag bij Wild Bill mee te helpen bij de bananen en tractor rijden en in de namiddag bananen in te pakken bij ABC (The Australian Banana Company).

Al bij al geen slechte job, maar in vergelijking met de farm van Craig, waar ik donderdag geplaatst werd, toch wel een verschil. Deze farm teelde papayas, maar vermits dit een kleinere familiefarm was, was de sfeer er ook veel gemoedelijker. Hier moest ik in de volle zon door het hoge gras op zoek gaan naar papayastokken en het omliggende gras omstampen. In de namiddag samen met Ian, een Engelsman die hier al 10 maanden werkt, papayas gaan plukken. Het werk is ontzettend zwaar, vooral door de brandende zon, maar de voldoening na een harde werkdag terugrijdend op de tractor is onbeschrijflijk!

Marjolijn:
Ook ik werd maandagnamiddag naar ABC gestuurd om bananen te sorteren: met je handen heel de tijd in koud water moeten alle slechte bananen eruit genomen worden. Niet echt al te prettig werk. Ik was dan ook heel blij dat Steve de volgende dag al een toffer jobke voor mij kon vastkrijgen. Ik mocht met de tractor rijden terwijl Joe en Mick bananen plukten. Het ging er allemaal vrij relaxed aan toe en ze waren zo content dat ik daar de rest van de week mocht blijven, wel om vijf uur 's morgens. Dinsdag en woensdag ochtend reed ik dus met de tractor, en dan van 15u tot 21u moest ik weer naar ABC. Dat jobke vond ik zo vervelend dat ik dat donderdag maar heb opgezegd. Misschien maar goed ook, want donderdag en vrijdag was het gedaan met het leuke tractor rijden...in plaats daarvan werden mijn weinige spiertjes getest tijdens het omhakken van bananenbomen (tussen de spinnenwebben, brr). Maar het is wel tof om in de buitenlucht te werken en Joe en Mick zijn echt enorm vriendelijk. Mijn laatste namiddagen hebben ze me dan ook de betse plekjes in de streek laten zien. Mooie stranden, kleine creeks met watervalletjes,...Innisfail heeft dan toch ook wat moois te bieden.

Een tip van Joe gaf ons beiden dan ook iets waar we al heel lang naar aan het zoeken waren. Twee maanden lang hebben we hier nog geen kangoeroe gezien, maar eindelijk was het zover! In Flying Fish Point liepen de wallabies gewoon in de voortuintjes van woonwijken. Voor de australiers zijn wallabies de kleinere versie van echte kangoeroes, die hier blijkbaar wel zo groot als een mens kunnen zijn. Hetgeen wij in Belgie gemakkelijkerwijze kangoeroes noemen, zijn dus in feite "slechts" wallabies...maar wij waren al blij om deze te zien! Wij zijn dan ook in echte sluipschuttersstijl foto's gaan nemen:

Vanaf volgende week zullen onze wegen ook voor de eerste keer eventjes scheiden. Wegens een groot financieel verschil tussen ons beiden zal Randy zich nog enkele weken tussen het fruit smijten. Marjolijn gaat nog 1 daggetje werken om afscheid te nemen van Mick en Joe. Vanuit Cairns is het dan tijd om de omgeving te verkennen, de laatste toertjes met ons Betty te doen (die we vanuit Cairns proberen te verkopen) en te genieten van een welverdiende rust.

Laatste rechte lijn
Mood:  surprised
Topic: 4) Reisverslag
Net voor onze zeiltrip waren we ook nog eens langs ons Betty gepasseerd. Een nachtje rust had haar blijkbaar goed gedaan, want ze startte weer. We besloten om de auto nog niet te laten nakijken en na de zeiltrip vertrokken we dan ook gewoon voor onze laatste rechte lijn richting Cairns, de eindbestemming van onze roadtrip langs de Oostkust van Australie. Ergens deed het ons wel iets, wetende dat dit de laatste lange rit ging zijn met ons Betty, die ons toch al ver gebracht had.

Betty dacht blijkbaar dat ze ons al veel te ver gebracht had en toen we even stopten in Bowen om nog even voor Justine Henin-Hardenne te supporteren in haar Australian Open-finale (toen we de pub binnen gingen was de match spijtig genoeg net gedaan) weigerde ze weer te starten. Na een kleine zoektocht in het stadje leerden we al gauw de vriendelijkheid van de locals kennen. In no time hadden we een kerel gevonden die even over en 't weer ging naar huis om zijn startkabels te halen (inclusief batterij) en ondertussen konden we een koppel te pakken krijgen dat even wou wachten om hun auto te gebruiken om stroom van af te tappen. Wederom gebeurde dit alles in de regen, dus dat was wel tof dat deze locals dit even voor ons gingen doen.

Even buiten de stad stopten we meteen aan een tankstation om een nieuwe batterij. Met onze autokennis (hmmm...) konden we natuurlijk niet veel aanvangen, als we niet wisten hoe we deze moesten vervangen. Blijkbaar viel dit wel op, want 2 farmers die net in hun lunchpauze zaten haalden hun tools boven en vervingen de batterij in 1, 2, 3,...Thanx mates !!!

De verdere rit naar Cairns was horrific! We hadden reeds gehoord dat een cycloon zich boven deze streek zou bevinden en tijdens die rit hebben we toch wel wat met de schrik gezeten. Enorme rukwinden en regens teisterden de weg. Na een korte stop in Innisfail, wachtten we tot het ergste voorbij was. Gelukkig was dit zo en konden we het laatste stuk van de rit met een "geredelijk" gemoed verderzetten.

Cairns is nu een symbolisch eindpunt van onze roadtrip. We hebben nog 5 weken te gaan in Australie en van hieruit gaan we proberen nog enkele weken fruit te gaan plukken en onze stationwagen te verkopen.

Sailing the "Wetsundays"
Mood:  spacey
Now Playing: Slechte Rap
Topic: 4) Reisverslag
De volgende morgen pakten we onze kleine rugzak en waren we er volledig klaar om 2 dagen lekker te niksen op een zeilschip terwijl we zouden genieten van de prachtige eilanden van de Whitsundays. Deze eilandengroep zijn gelokaliseerd in het Great Barrier Reef Marine Park en de stranden hier zouden met niets anders te vergelijken zijn...klonk goed!

Tegen 12u30 verzamelden we aan Abel Point Marina. Hier maakten we kennis met de 27 andere medepassagiers. Een gezelschap dat uit allerlei nationaliteiten bestond: Engelsen, Australische, Duitse, Amerikaanse (Ons Kate, die ook mee op de Fraser Island trip was), Nederlandse, Koreaanse, en de verplichte Zwitser ;o). We gingen in de gietende regen aan boord en het eerste uur was iedereen nog in volle overtuiging dat na regen de spreekwoordelijke zonneschijn kwam. Spijtig genoeg was het niet voor die dag. We meerden aan in een baai, waar de scheepsjongens Neil en Pete ons een maaltijd klaarmaakten. In regenfrak en op het dek, waar de regen hoe goed je je ook trachtte te verstoppen je telkens wel weer wist te vinden, nuttigden we ons maal. Het leven op het zeilschip leek enorm romantisch op voorhand, maar als we 's avonds onze krappe kajuit opzochten, zonder zuurstof en met een licht dat niet altijd werkte, werden we weer even met beide voeten op de grond gezet.

De volgende morgen werden we om 6 uur al gewekt door het starten van de boot, die andere oorden ging opzoeken. Het waggelen dat daarop volgde toen we terug in open zee gingen, maakte het compleet...not! Randy's zeeziekte heeft dan ook op deze boottrip toegeslagen. Met toch ietwat goed moed gingen we richting dek, waar we hoopten dat we werden verwelkomd door een mooi wit strand en een stralende zon. Spijtig genoeg was het wederom regen en wind...geen geluk!

Tegen de middag lieten we het anker zakken aan Whitsunday Island. Via een motorboot werden we naar de kust gebracht, maar door de wind en de golven was het enorm moeilijk om nog maar van de grote naar de kleine boot over te stappen. Dit was al een avontuur op zich. Eens overgestoken maakten we een korte wandeling tot de lookout, waar we een mooi uiticht hadden over Whitehaven Beach. Even verder liepen we over Hill Inlet Beach, een zandtong die zich in het water bevond en waarover je kon wandelen ter hoogte van de zeespiegel. De stranden aan Whitsunday Island waren echt waar als een postkaart. Het weer zorgde spijtig genoeg voor spelbreker, zodat we niet ten volle konden genieten van het eiland.

Terug op de boot kreeg iedereen de kans om te snorkelen. Deze gelegenheid gebruikten we dan maar om de vrije ruimte binnen te gebruiken om eens rustig een kaartje te leggen. Die avond kregen we wederom een maaltijd dans la pluie geserveerd, waarna we weer ons kajuit in gingen.

De laatste dag gingen we verder waar we gestopt waren...in de regen! Gelukkig wisten we dat we tegen de middag terug in Airlie Beach gingen zijn en na het ontbijt en de laatste golvende lijn richting de haven was iedereen ook blij dat we terug waren. Wat ons hoogtepunt zou moeten geweest zijn, is uiteindelijk op een ontgoocheling uitgedraaid.

Die avond spraken we nog af met de crew en enkele medepassagiers om ons verdriet te verdrinken in de plaatselijke nightclub. Gelukkig was dit veel plezanter dan onze eerste nachtclubervaring (zie Port Macquarie ;o).

Pech Onderweg
Mood:  not sure
Topic: 4) Reisverslag
Fraser Island was een echte meevaller. Nadat ook al onze vuile, stinkende kleren terug gewassen waren, waren we de volgende morgen dan ook ontzettend in de mood om onze lange trip richting Airlie Beach aan te vangen. Deze rit van zo'n 850-tal kilometer ging meteen ook de langste zijn die we dan zullen hebben gedaan.

Onderweg passeerden we weer mooie landschappen. Hoe meer we richting het Noorden trekken, hoe opener de uitzichten worden en hoe weidser de landschappen.

Een 250-tal kilometer voor onze eindbestemming van de dag sloeg het noodlot genadeloos toe. Op een verlaten stukje van de Bruce Highway waar werken aan de gang waren, dienden we even te stoppen om de voorruit te kuisen. De donkerte en de aanhoudende regen zorgden voor een troebel zicht. Toen we probeerden de auto terug te starten gaf ons Betty geen kik...Het feit dat we in de donkere op enkele meters afstand het geluid van (hetgeen we denken, maar nog altijd niet zeker weten) een paard hoorden, versnelde onze noodzaak om dringend iets aan de situatie te doen.

We probeerden een auto te stoppen en de eerste die voor ons stopten, daar bleek de man een mechanieker van te zijn. Na een korte check wees hij de batterij aan als boosdoener en hij zette ons verder dankzij zijn startkabels...Thanx mate!

Tegen middernacht kwamen we dan eindelijk aan in Airlie Beach waar we de volgende dag zouden vertrekken voor een zeilcruise van 2 dagen tot de Whitsunday Islands. De regen van die nacht voorspelde echter al niet veel goeds...

Safari op Fraser Island
Mood:  smelly
Now Playing: Robbie Williams
Topic: 4) Reisverslag
Na Noosa zijn we de gietende regen gevolgd tot in Hervey Bay, de gateway naar Fraser Island. Fraser Island is een wondermooi eiland dat tot het werelderfgoed behoort. Door de jaren heen heeft zand, dat vanuit de Australische kust weggewaaid is, zich gevormd tot dit prachtige eiland. Naast hagelwitte zandduinen, heeft het eiland ook tropische regenwouden, een waaier aan exotische dieren en planten en is het tevens het oord van de dingo's.

We kwamen aan in Hervey Bay, waar we meteen kennismaakten met onze tourgroep, waarmee we Fraser Island per 4x4 gingen verkennen. We waren met zijn tienen: Leanne, Rachel en Liz waren de drie Britse meiden, die tijdens hun wereldreis nu in Australie beland zijn. Christiana, Diana en Ilka, drie Duitse meisjes die voor drie maanden au pair waren in het ons nog steeds nauw aan het hart liggende Sydney, en daarna besloten nog een beetje van het land te zien. Kate, een twintigjarig vlot Amerikaans meisje, die we eerder al heel eventjes in Brisbane hadden ontmoet. En last but not least, de Markus, ne grappige zwitser.

Zaterdagochtend maakten we de overtocht naar het eiland. Leanne mocht als designated driver ons als eerste leidden naar Lake Basin, het mooiste meer dat we beiden ooit hebben gezien. Blauw doorschijnend en warm water, wit zand en omgeven door het tropisch regenwoud. Omdat er niemand anders was konden we helemaal alleen van dit prachtig stukje natuur genieten. Na een paar uurtjes relaxen en een stevige lunch, trokken we verder met onze 4x4 langs het strand. Onze volgende bestemming was het Maheno-wrak, de restanten van een passagiersschip dat hier ooit is gestrand. Daarna was het tijd om even op zoek te gaan naar een campingplaats waar ze ook over de nodige faciliteiten beschikten (acht vrouwen in een auto...). Toen we voor deze zoektocht op het strand reden, zagen we plots twee dingo's. Als je ze zo op het strand ziet liggen zou je ze zo willen strelen, maar in werkelijkheid zijn het wilde honden die er naar het schijnt niet voor terugdeinzen je aan te vallen om eten te bemachtigen. Overal vindt je ook bordjes die je hier voor waarschuwen.

We zetten onze tenten op in het Dundaburra National Park. Het werd er al wel vroeg donker, maar Markus zorgde voor genoeg entertainment met zijn arsenaal aan kaarttrucjes.

Zondag was het al vroeg dag, zodat we genoeg zouden kunnen gaan zien. Door de getijden moesten we altijd snel van de ene plaats naar het andere, omdat we ons altijd langs het strand moesten begeven. Deze dag was het Randy's beurt om de 4x4 te besturen, en natuurlijk was dit een fantastische ervaring. Na een prachtig uitzicht op Indian Heads, waar we schildpadden, stingrays en haaien hebben gezien, namen we een natte duik in Champagne Pools. Doordat de golven breken op de rotsen voor de Pools, gaf dit een champagne-bruisend uitzicht. Na een kleine omweg via Eli Creek gingen we terug richting kamp. Een hevige regenbui teisterde die nacht ons eiland, en ook onze tent. Ook de gehuurde tent bleek ditmaal niet waterdicht te zijn. De bodem was zo nat dat we ons eigen zwembad hadden.

De laatste dag sloten we af met relaxen bij Lake Mackenzie, om daarna spijtig genoeg terug richting Hervey Bay te varen. Fraser Island was ongetwijfeld een hoogtepunt in onze reis en het heeft een enorme indruk achtergelaten.

Tropische regen in Noosa
Mood:  smelly
Topic: 4) Reisverslag
Na de warme dagen in Brisbane maakten we een korte tussenstop in Noosa Heads, voor we verdertrekken naar het werelderfgoedeiland: Fraser Island. Noosa verwelkomde ons met regens die genadeloos toesloegen om het kwartier tijd. Hierdoor werden onze activiteiten natuurlijk tot een minimum beperkt.

's nachts kwamen we meteen ook tot de ontdekking dat onze tent niet waterdicht was. Natuurlijk was het te mooi om waar te zijn, moest onze $40 tent geen gebreken vertonen.

En we trekken verder...
Mood:  rushed
Topic: 4) Reisverslag
Vermits onze vlucht naar Nieuw-Zeeland al geboekt is voor begin Maart en we rekening moeten houden met 3 reeds aangekochte vouchers voor tours onderweg (4x4safari, zeiltocht en 4-daagse PADI Duikcursus) en we allebei nog een paar weken moeten werken om Australie door te komen, hebben we besloten niet meer tijd te verliezen in Brisbane, verder naar het Noorden te trekken, onze reeds aangekochte tours te doen en ons geluk in het Noorden te proberen om fruit te gaan plukken. Of dit de beste keuze is zal de toekomst wel uitwijzen. Dit betekent spijtig genoeg dat we Lars en Cathy, die we ondertussen al als echte vrienden zijn gaan aanzien, niet meer gaan tegenkomen tijdens onze reis.

Onze laatste dag in Brisbane hebben we gebruikt om onze zinnen even te verzetten door naar de Glasshouse Mountains te rijden, een 1,5 uurtje ten Noorden van Brisbane. In dit Nationaal Park hadden we een spectaculair uitzicht over 13 berg/heuveltoppen die uit de vlakte verrezen. Deze toppen hadden ook voor de Aboriginals een belangrijke betekenis. We hebben meteen ons Betty haar 4x4 capaciteiten uitgetest door het park zelf in te trekken. Na een uurtje ronddwalen nog een korte wandeling gemaakt tot de voet van Mount Beerwah.

Na de tocht hadden we afgesproken met Kris...Een kangoeroe hebben we op die hele tijd nog niet gezien (waar we stilletjesaan al zot van aan 't worden zijn ), maar komen we toch wel iemand van Kapellen tegen zeker! Deze gezelligaard was ondertussen al een jaartje op zijn eentje onderweg via India, Laos, Maleisie, Vanuatu,... Het doet toch even goed om nog eens in 't dialect te kunnen praten, iets dat we al even bijna vergeten waren...Wij waren ook nog maar de 4e Belgen die hij in zijn hele reis ontmoet had, dus voor hem moet het nog wel veel specialer gewest zijn.

Voila...de foto's van Brisbane zijn nu volledig. Tot in Noosa!

A day at the cricket
Mood:  celebratory
Topic: 4) Reisverslag
Vorige week zagen in het Prince Consort Hostel plots iets interessant aan het noticeboard hangen: waitresses wanted during cricket match Australia - South Africa...Hmmm, misschien toch maar even bellen.

Ze zochten drie meisjes. Cathy, Marjolijn en Helena (een duits meisje dat we in onze hostel hebben leren kennen) maakten meteen een afspraak. Vrijdagavond zouden we enkele van onze "werkgevers" ontmoeten in het cafetje aan onze hostel.

Het bleek om een groepje vrienden te gaan van 30-35 man (bijna allemaal politiemannen), die al zeven jaar lang 1 keer per jaar nog is allemaal proberen samen te komen om naar de cricket te gaan. Elk jaar zoeken ze dan ook drie meisjes uit die hun pintjes en eten komen brengen, zodat ze zelf niks van de match moeten missen. Ze hebben ook een thema waarin ze zich verkleden, in de hoop zo op tv te komen. Dit jaar was Steve Erwin aan de beurt. Voor diegenen die hem niet kennen: Steve Erwin is een blonde Australier die een eigen tv-show heeft (ik geloof dat ze dat vroeger s middags bij ons ook wel is gaven), en die altijd omgeven is door krokodillen, slangen,...

Spijtig genoeg waren er iets teveel meisjes geinteresseerd in een gratis dagje cricket, zodat Cathy niet mee kon. Helena & Marjolijn wel, samen met een fins meisje (Maria).

Zondag was het dan zo ver: na een kroegentochtje trokken we met 30-35 Steve Erwins, roze hoedjes, plastic kangoeroes en krokodillen naar het Gabba stadion in Brisbane, waar meer dan 40 000 mensen getooid waren met gele of groene kleuren, vlaggen, hoeden & rare thema-outfits (waardoor ik het al wat minder erg vond om die stomme roze cowboy hoed te dragen). De match duurde ongeveer 8 uur en de pintjes vloeiden rijkelijk. Het was een onvergetelijke dag, alleen al om de aussies bezig te zien.

Hier zijn al een paar foto's, hopelijk sturen ze ons later nog wat meer foto'kes door:

Twee Zweden, ne Canadees, een paar Duitsers, wa pintjes & een kartonneke wijn gingen eens...
Mood:  not sure
Now Playing: Bob Dylan
Topic: 4) Reisverslag
D-Day is ondertussen al gepasseerd, tijd dus om jullie te updaten over ons verblijf in Brisbane. Op maandag zij we beiden voor de eerste maal naar ons werk gegaan. Randy naar Hannah Marketing en Marjolijn naar een van de City Fruit Stalls.

Marjolijn:
Ik werd om zeven uur 's ochtends verwacht, veel te vroeg dus! Antonia en haar man Dave stonden me al op te wachten. Na een dik half uur uitleg van Antonia over wat waar hoort en hoeveel alles kost, gingen ze beiden weg om mij samen met het fruit achter te laten. In het begin was het allemaal wel een beetje zoeken, ook omdat er niet overal prijzen bijstonden en je om zeven uur 's morgens al wel eens iets durft te vergeten. Maar al bij al ging het redelijk goed, en om half vier zat mijn eerste werkdagje er al op. Dat is natuurlijk wel leuk, want zo kun je na een dagje werk nog een beetje in de stad rondlopen.
Ondertussen heb ik dit jobke vijf dagen gedaan en het bevalt me best. Er zijn wel wat vaste klanten die me al snel herkennen en dan wel eens wat langer aan het kraampje blijven staan om een babbeltje te doen, waardoor de tijd ook wel snel vooruit gaat. Het grootste voordeel is natuurlijk (naast het loon uiteraard) dat er vanaf nu ook elke avond fruit op ons menu staat, iets dat voor ons ondertussen al tot luxe-product is gepromoveerd.

Randy:
Op maandag ben ik dus, volledig gehuld in businessoutfit, het kantoor van Hannah Marketing binnengestapt. Na een orientatiedag werd het al duidelijk wat de echte job was...deur-aan-deur verkoper! Bwah...op het eerste zicht leek het me wel te lukken. Het kwam erop neer Goodyear auto-onderhoudsbeurten voor een waarde van een jaar te verkopen voor een belachelijk lage prijs. De job op zich leek dus interessant omdat op deze manier mijn Engels op de proef gesteld kon worden, maar vooral omdat ik het best wel lachen vond om gewoon in business-suit door de straten van Brisbane rond te lopen. Het enige nadeel was het loon dat volledig op commissie gebaseerd was.
Na 2 dagen, 8 uur aan een stuk, met een blijn op mijn voeten de grootte van een ping-pongbal, de straten af te lopen voor $50, was de moed me ook in de (blinkend zwarte...damn kga ze missen, snik) schoenen gezonken. Arriverdeci Hannah Marketing !

'Wat nu?' is de vraag die ons al enkele dagen bezighoudt. In plaats van bij de pakken te blijven zitten is Randy terug met volle moed vrijdag gaan jobhunten. Deze keer langs enkele hotels, restaurants, cafes geweest evenals voor algemeen onderhoud gesolliciteerd voor parken. Net zoals onze eerste zoektocht is het ook deze keer wachten op antwoord van de verantwoordelijken. Er zijn nog wel enkele opties mogelijk, maar voorlopig weten we nog niets zeker. Gelukkig dat we het getroffen hebben met het Prince Consort Hostel, dat we ondertussen al wel als ons huisje aanzien. Er hangt een gezellig sfeertje en net zoals ons zijn er verschillende backpackers die hier langer verblijven om te werken, waardoor we hier al een aantal mensen hebben leren kennen. Zo hadden we gisteren een onderonsje op ons terras met Lars&Cathy, twee Zweden, een Canadees, een paar Duitsers, enkele pintjes en een kartonneke wijn. Morgen heeft Marjolijn met een van de mensen uit het hostel een speciaal tripje gepland, waarover in onze volgende post meer. Enkele tips: Aussie style, exclusief en " wicked/t " !

Brisbane: D-Day
Mood:  lucky
Topic: 4) Reisverslag
Onderweg naar Brisbane beseften we allebei dat we het 2e hoofdstuk in gingen gaan van onze reis. We laten het surfgeweld achter ons om plaats te ruimen voor de grote stad. New South Wales hebben we doorgereisd om nu de staat Queensland binnen te rijden. In Brisbane aangekomen, checkten we in The Prince Consort Hostel in. De ligging is al perfect: vlak bij het centrum van Brisbane, maar toch in Chinatown, zodat de prijzen hier best wel meevallen. We beslisten meteen al een hele week te boeken, omdat we wisten dat we hier toch langer moesten verblijven om werk te zoeken.

Veel hadden we de eerste dagen nog niet gezien van de stad, omdat we volledig gefocust waren op het zoeken naar werk. We zijn de meeste interimkantoors afgegaan, de pubs in de buurt, advertenties in tijdschriften,... Maar veel was er niet uit de bus gekomen. Bij velen mochten we gewoon onze cv achterlaten, waarna ze ons zouden contacteren, maar natuurlijk...njente! We hadden ons na 5 dagen al volledig ingesteld om verder te trekken richting Stanthorpe (een 200-tal kilometer buiten de stad) om daar fruit te gaan plukken. Een dagje later zou het tij al keren...Na een telefoontje naar een marketingbureau vanuit een tijdschrift, mochten we al een eerste maal langskomen. We ontmoetten daar Bob, de vlotte, snelle marketingguy, die ons aan een klein sollicitatiegesprek onderwierp. De test ("denken we") was om hem te begrijpen en dan ook nog eens vlug te reageren op zijn snelle Australische marketingtaal. Eerste test doorstaan en we mogen maandagochtend terugkomen voor een kennismaking met de producten/services, samen met andere kanshebbers(Voor de zekerheid heeft Randy toch maar even een hemdje, zwarte broek en glanzend zwarte business-schoenen gekocht ;op). Het wordt dus nog even duimen...

Voor Randy toch, want Marjolijn had de dag daarna al iets anders gevonden. In het hostel hing plots een nieuwe advertentie, waar "Hollandse meiden" gezocht werden voor de uitbating van een fruitstalletje in de stad. Na een telefoontje met Antonia heeft Marjolijn haar kunnen overtuigen dat "een Belgisch maske" even goed is voor de job! Ze wordt maandagochtend verwacht voor een eerste kennismaking met het fruit. Als alles meevalt, zal Marjolijn daar 4 weekjes kunnen werken. Dezelfde dag zijn we nog op verkenningstocht geweest naar het beruchte fruitstalletje en blijkt dat deze zich midden in de drukste winkelstraat van Brisbane bevindt, omgeven door majestueuze skyscrapers, het oude postgebouw en ANZAC Square...van een toffe werkomgeving gesproken.

Morgen (maandagochtend) wordt dus voor ons beiden D-Day...als jullie allemaal een beetje duimen voor ons, zal dit wel in orde komen.

Doordat we al een week verloren hebben door het zoeken naar werk en omdat we een volledige maand gaan werken, zullen we sommige Australische plannen moeten opbergen. Financieel gezien zit er echter niets anders op, maar we zien er echt wel naar uit om ons even te integreren in het stadsleven van Brisbane. Bij het zien van de foto's, zullen jullie ons wel begrijpen.

Nieuwjaar in Byron Bay
Mood:  party time!
Topic: 4) Reisverslag
Verschillende mensen hadden ons al getipt over Byron Bay als De Place to Be aan de oostkust. Met grote verwachtingen zijn we dan ook aangekomen in Byron Bay vlak voor Nieuwjaar. Even rijden om te zoeken naar een campingplaats, want velen zijn rond deze periode in en rond de stad volgeboekt. Dat was er aan te merken, want de enige plaats waar we onze tent mochten neerpoten was maar liefst 10$ duurder dan ons vorige zalige hotelleke...En wat voor een camping. Hier werd het voor ons duidelijk dat de vakantieperiode voor de Australische jeugd net begonnen was. Geladen met hun eigen muziekinstallaties (inclusief lichtshows en rook), flessen bier, megatenten, zwembaden, barbecues, zetels, oplaasbare eendjes en alle andere decadente toestanden die je je maar kunt voorstellen. De nacht voor nieuwjaar hebben we niet kunnen slapen, omdat onze tent precies middenin een nachtclub stond. De volgende ochtend wilden we ons geld voor de komende 2 nachten terug om ons een rustiger plekje op te zoeken. Na een korte disccussie met de manager hebben we uiteindelijk 1 nacht teruggekregen. Met het geld in de hand hadden we dan maar besloten onze tent gewoon te verplaatsen achterin de camping (op een rustiger gedeelte), ons stilletjes te houden en het dan toch maar 2 nachten uit te houden ;o).

Nieuwjaar zelf was een echte meevaller en heel apart nu we het tijdens de zomer kunnen vieren. Met een wijntje in de limonadefles (alcohol op straat is sinds dit jaar verboden in Byron Bay) en een pizza als nieuwjaarsmaal zijn we richting strand getrokken waar een massa mensen zich had verzameld. Een plaatselijke bandje, een vuurjongleur en dansende mensen maakten het decor compleet. Vermits we al enkele weken zonder uurwerk rondlopen (wat hier vrij normaal lijkt in een land zonder haast en tijdsbesef, weinig mensen lopen hier met een uurwek rond.), beseften we pas om 5 na 12 dat we het nieuwe jaar in waren gegaan. Spijtig genoeg werd er niet afgeteld en het vuurwerk bleef ook uit, dus dat was een kleine tegenvaller, maar wel apart. De sfeer in het stadje met de gezellige winkels en het bruisende leven, maakt van Byron Bay (de meest oostelijk gelegen plaats in Australie) wel degelijk De Place To Be in deze streek.

Op nieuwjaarsdag hadden we een blitzbezoekje gebracht aan Nimbin, iets buiten Byron Bay. Een dorp dat is overgenomen door de hippies vanaf de jaren '70, maar sindsdien ook in die tijd is blijven steken. De hoofdstraat bestond uit enkele kleurige shops met prullaria en hennepkledij, growshops, museumpje,... Al bij al niet echt een hoogtepunt.

We spenderen nu ons laatste uurtje in Byron Bay. Dan stappen we in ons Betty en dan voert zij ons hopelijk in 1 stuk naar Brisbane. Dit wordt meteen terug de eerste grote stad die we gaan tegenkomen na Sydney. En eerlijk gezegd, na al die surfdorpjes/steden zien we er echt naar uit om weer de stad in te trekken en ook andere dingen te zien dat grote zonnebrillen, stoere machos, surfplanken, teenslippers, truckerspetjes en halflange surfbroeken. We hopen hier enkele weken te verblijven om meteen eens op zoek te gaan naar werk om onze kas te spijzen.

Bedankt voor alle berichten in het gastenboek. Elke keer dat we dit openen, zijn we steeds verrast door de vele respons...super!!!

Voor iedereen een gelukkig 2006 en See You in Brisbane !!!

Chillen in Coffs
Mood:  a-ok
Now Playing: Reggae
Topic: 4) Reisverslag
De miserie van Port Macquarie achterlatend, kwamen we aan in Coffs Harbour (een 400-tal kilometer ten zuiden van Brisbane). Coffs Harbour was een beetje een karakterloze stad, vooral gericht op surfers en mensen die wel van een lawaaierig nachtleven houden. We overnachtten in het Plantation Hotel, waarvoor we een gratis overnachting voor hadden gekregen via een reeds aangekochte voucher. Na de camping en het shitty hostel van de vorige week, waren we in een waar paradijs aangekomen: Voor slechts 20$ (het goedkoopste hostel dat we al waren tegengekomen) een eigen kamer met de ZALIGSTE matrassen ooit, een lounge/bar/restaurant aan het hotel zelf met een serieuze maaltijd voor slechts 6$ en nog maar eens een onverwacht weerzien met Lars en Cathy (wie volgt er nu wie?). Veel meer valt er niet te vertellen, omdat we het hotel bijna niet zijn uitgeweest. Enkel maar om ons retourtje naar het politiekantoor van Port Macquarie te doen (voor het Internationaal Paspoort van Marjolijn op te halen en om allebei een verklaring af te leggen), om een wandeling te maken door het plaatselijke natuurpark (Coffs Creek) en op het strand te liggen. De brochure over de Coffs Creek Walk vermeldde al dat we er "Lizards, Snakes and other fascinating insects" konden bewonderen. Gelukkig geloofde Marjolijn deze beschrijving niet, zodat we ongestoord de wandeling konden beginnen, die nog leuk bleek te zijn ook. Natuurlijk herinnerde Randy Marjolijn er pas op 't einde aan dat de bepaalde beschrijving in de brochure wel degelijk klopte...toch hadden we niets gezien.

Het waren 2 korte, recupererende dagen in Coffs Harbour, waarvan zal blijken dat we ze nodig zullen hebben voor het nieuwjaarsfeestgedruis in Byron Bay.

Port Macquarie...never again!
Mood:  irritated
Now Playing: Madonna
Topic: 4) Reisverslag
Vanaf de eerste moment in Port Macquarie werd het al duidelijk...waar zijn we nu beland??? We dachten ons al op voorhand een YHA-hostel te boeken, omdat we dan "zeker" waren dat we ergens goed gingen belanden tijdens de kerstdagen. Verkeerd gedacht dus. De hostelmanager ontving ons al met een barslecht humeur. Slaapkamer gedeeld met Gunter, een gepensioneerde Duitser die wel de tweelingbroer kon zijn van Sammy van "het Eiland". Lilly, een Italiaanse dame die het nodig vond om 3 keer per dag van kleren te wisselen, Een pseudo-intellectuele Amerikaan die zichzelf de meest interessante man op aarde vond en het dan nog eens nodig vond zijn verhalen op te schrijven en op een zagerige manier te delen met iedereen. Mr. Incognito...een jonge gezette Australier die een hele dag ongemerkt in het hostel rondliep/zat/lag en op een hele dag misschien 2 zinnen zei. De weg naar de frigo vond hij blijbaar wel (waar zijn pintjes stonden)...echt gezellig hoor !?! Verder zaten er in het hostel een groep Canadese meisjes die echt een hele dag gewoon ofwel tv zaten te kijken ofwel aan het bellen of smsen, alsof ze de tijd in Australie op een zo saai mogelijke manier wilden doorbrengen. Ook nog 2 rasechte Hollandse blondjes. Zelfs al hadden we hen in het begin van het gesprek hen er weeral op attent gemaakt dat we Belgisch waren, toch slaagden ze er op een onverklaarbare manier in om ons telkens in het Engels aan te spreken. Blijkbaar moeilijk te onthouden...2 Japanse grieten die op de meest clichematige manier OOOoooohhhhs en AAAaaahhhs uitgalmden bij elke zin die je tegen hen zei..."OOOOooohhh, fwom Belgium jou ah, Aaaaaahhhhh, nice!" En dan nog eens de sfeer in de stad lijkende alsof we in 1 of andere Stephen King-boek waren binnengestapt. Kakkerlakken van 10 cm groot die de stad wel leken over te nemen van het mensenras.

En dit was dan nog maar de eerste avond...

Enkele dagen later hebben we hopelijk onze ergste ervaring meegemaakt van onze hele reis, toen in een nachtclub Marjolijn haar handtas gestolen werd inclusief GSM, portefeuille, horloge, bril, internationaal paspoort, bankkaarten, visa,... Een wilde achtervolging door Randy samen met 2 securityguards als gevolg. Enkele straten verder hadden we 2 van de drie daders kunnen pakken. De handtas hebben we terug, maar buiten de bril zat er weinig meer in. Bankkaarten en visa werden dus meteen geblokkeerd. Een dagje later werden we opgebeld door de politie van Port Macquarie dat een vrouw het internationale paspoort ergens langs de weg had gevonden, en dat we die dus mochten komen ophalen. Alles lijkt dus wel in orde te komen, maar toch maar even 150 euro kwijt plus horloge en gsm. De 2 jongens waren ondertussen ook aangeklaagd en zullen zodus ook voor de rechter verschijnen...boontje komt om zijn loontje.

Coffs Harbour, waar we ondertussen zijn aangekomen, lijkt ons voorlopig iets meer geluk te bieden.



Cheers

Port Stephens - het weerzien met de kust
Mood:  happy
Topic: 4) Reisverslag
We verlieten Blue Mountains na drie dagen, waarna we Nelson Bay (Port Stephens) een bezoekje brachten. Dit kuststadje staat bekend als een dolfijnrijke baai, en we hebben ze gezien! De eerste dag hebben we de ferry genomen richting Tea Gardens, en daar waren ze! Eentje zwom zelfs even mee vooraan de boot, zodat we hem goed konden zien. We hebben er ook een fotoke van, maar spijtig genoeg niet zo duidelijk als in 't echt.

Aangekomen in Tea Gardens kwamen we in een klein gezellig dorpje, waar de huisjes zo uit de typische Amerikaanse films konden komen: witte hekjes, "porches" met schommelstoelen...met een beetje verbeelding kon je de paperboy zo door de straten zien fietsen, terwijl de ochtendmensen hun buurman in kamerjas een "goodmorning" toewensen.

's avonds liepen we door het stadje na een heerlijke pizza gegeten te hebben (na een week op chocopops en bokes te leven was dat echt wel een feestmaal) en wie kwamen we daar tegen: Lars en Cathy. Dan maar ineens gezellig nog wat gedronken en bijgepraat. Na een tijdje kregen we plots gezelschap van enkele zatte Australiers, waarvan er enkele wel een broeksriem konden gebruiken, zodat hun broek niet elke keer afzakte wanneer ze rechtstonden. In 't begin best wel grappig, maar na een tijdje hebben we dan toch maar wijselijk besloten om de tent op te zoeken.

De tweede dag in Port Stephens hebben we een luilekkere dag gehouden in Fingal Bay, een mooi en rustig strandje dat niet mis zou staan op een postkaart. Meteen erna bracht Betty ons naar de volgende bestemming, Port Macquarie, waar we kerst zullen doorbrengen.

Hopelijk kunnen we de site vanaf nu terug een beetje beter bijhouden, want de vorige dagen is dit niet echt gelukt doordat we in rustige dorpjes zaten. We wensen jullie allemaal een fijne kerst toe! Geniet ervan, net zoals wij hier zullen doen, zij het in een iets andere omgeving.

Blue Mountains - Katoomba
Mood:  energetic
Topic: 4) Reisverslag
Na Canberra volgde een zeven uur durende rit naar Blue Mountains National Park (iets ten westen van Sydney), waar we in het dorpje Katoomba besloten te kamperen. Eerste aangename verrasing was het weerzien met Lars en Cathy, het koppel waarmee we de eerste week in Sydney hebben doorgebracht. De volgende morgen vertrokken ze alweer, maar zoals later zal blijken, zullen we ze al gauw weer terug tegenkomen.

Camping the Flying Fox (= de vleermuis) bleek een goede keuze te zijn. Voor een goedkoop tarief kregen we een klein, gezellige camping met keuken, zithoek en terrasje met kampvuur. Vandaaruit hebben we de eerste dag onze eerste serieuze wandeltocht aangevangen door het Nationaal Park (we schatten zo'n 15km). Het park zelf bestond uit vele inheemse planten en bomen, watervallen, maar het uitzicht van bovenaf over het hele park was nog het meest adembenemend. Na enkele kilometers stappen schud je de toeristen al gauw van je af, zodat we rustig konden genieten. Hopelijk kunnen we binnenkort de foto's op de site zetten, zodat jullie het zelf ook allemaal een beetje kunnen bewonderen.

Verder hebben we ook nog een mooie autotocht gemaakt (met weidse uitzichten) tot aan Jenolan Caves: 1 van de grootste kalksteengrotten van Australie. Een tweede minitochtje door de Blue Mountains leidde ons tot aan de Wentworth Falls, die spijtig genoeg niet veel stroomden door het zomerseizoen. Het tochtje werd afgebroken nadat Randy een slang had zien voorbijkruipen en deze ervaring natuurlijk wou delen met Marjolijn...deze kon er niet mee lachen!!!

Canberra bis
Mood:  lazy
Now Playing: the killers
Topic: 4) Reisverslag
Na een lange tussenpose volgt dan nu het vervolg van ons Canberra-verslag. Zoals in de vorige post geschreven, bleek dit niet echt onze gelukstad te zijn: kwaaltje van marjolijn, zonneslag voor randy, parkeerboete van 70$ (die we niet gaan betalen, hehe), de boxen van de auto bleken ineens te kraken van zodra we de iPod er op aansluiten...het hostel zelf daarentegen was op en top in orde. Lekker rustige omgeving, weinig volk, gezellige tv-hoek en terras, grote keuken, tkon nie beter. We hebben daar ook ne gezellige, toffe Duitser ontmoet, Lars, die ons meteen enkele adreskes heeft gegeven van goedkope hostels. Misschien komen we hem nog tegen in Melbourne (op het einde van onze Australische trektocht), waar we samen met hem misschien een huisje kunnen delen.

Canberra zelf is, zoals gezegd, vrij rustig. In een namiddagje hadden we alle interessante bezienswaardigheden al ontdekt, met als hoogtepunt het majestueuze Parlement dat in 1 rechte lijn lag met het oude Parlement, de Anzac Parade en het War Memorial. Toch wel de moeite, in een stad die voor de rest enkel maar witte, sobere ambtshuizen te bieden heeft.

We hebben in Canberra wel nog beslist om een extra snoepreisje te boeken naar...Fiji! We hadden gehoord dat de vliegtuigticketten naar daar vrij goedkoop waren, dus hebben we ineens onze ticketten vastgelegd Melbourne (Oz) - Christchurch (Nieuw-Zeeland) - Nadi (Fiji) - Sydney (Oz). We zullen dus ook acht daagjes het paradijs van Fiji opzoeken, nu we hier toch zijn ;)