The Catlins
Mood:  surprised
Topic: 4) Reisverslag
In Te Anau namen we afscheid van Kevin. Hij maakte de rechstreekse oversteek van het westen terug naar het oosten van het eiland: Dunedin, om daar werk te vinden. Wij zouden de zuidkust van het zuideiland meenemen om uiteindelijk enkele dagen later dan Kevin in Dunedin aan te komen.

Met Brenda en Davy waren we al tot aan Cape Reinga geraakt, het meest noordelijke punt van het noordeiland. Nu gingen we zelf op zoek naar het meest zuidelijke punt van het zuideiland. In de veronderstelling dat dit Bluff was, gingen we met volle moed op zoek. Bleek dat dit helemaal niet het meest zuidelijke punt was !?!...afzetters.

Omdat we dan ook niet veel meer te zoeken hadden in Bluff direct maar de Catlins ingereden. Deze streek is een minder toeristische streek die zich over een groot deel van de zuidkust uitstrekt. De gigantische besneeuwde bergen maken terug plaats voor groene, glooiende heuvels, schapen, koeien, boerderijen, klifkusten,...

Eerst maar op zoek dan naar het echte zuidpunt: Slope Point. Een ruwe kust waar de wilde golven tegen de steile rotswanden opknallen. Slope Point is wel het meest zuidelijke punt van het zuideiland, maar niet van gans Nieuw-Zeeland. Deze eer is weggelegd voor Stewart Island, Nieuw-Zeelands officiele 3e eiland nog zuidelijker gelegen.

Na een overnachting in wederom een privecabin op een verlaten camping (lang leve het laagseizoen!) gingen we dankzij een tip van de vriendelijke campinghouder naar Surat Bay. Vanuit het carpark leidde een korte wandeling door de duinen tot aan een baai waar zeeleeuwen te zien zouden zijn. Wisten wij veel dat die ook in de duinen zelf zitten ?!? Na een poosje wandelen hoorden we dan ook een soort gegrom van achter een struik, een 2-tal meters verder. Natuurlijk maakten we dan een klein omweggetje om dit geluid te bestuderen, lag daar een kolos van een zeeleeuw te snurken in de duinen. Even later zouden we nog zo'n exemplaar tegen komen. We konden ze tot op een 2-tal meter benaderen, terwijl ze gewoon bleven liggen alsof er niets aan de hand was. Kwamen we een metertje te dicht, hoefde hij enkel maar z'n hoofd op te lichten en 's vies te gapen om ons 5 stappen terug te doen zetten.

Op het strand zelf hadden we het geluk een grote zeeleeuw te zien die in het water aan he relaxen was. 'Ff zonnen, rustig naar het strand tsjokken en neerploffen, beetje rollebollen,... wat een leven !

De regio van de Catlins was zeker de omweg waard, nadat we ook nog de watervallen van Purakanui Falls en Nugget Point konden zien. Next Stop : Dunedin, de studentenstad.

Foto's:

Grtz

Randy&Marjolijn